บอดี้การ์ดร้อนรัก

'ก๊อกๆๆ' คริสตินสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเคาะประตูยามวิกาลเช่นนี้ เขาเหลือบดูนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังก็เห็นว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว บอดี้การ์ดหนุ่มรู้สึกแปลกใจจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงนอน ร่างสูงกำยำเปลือยท่อนบนและสวมเพียงกางเกงขาสั้นเดินออกมาเปิดประตู เขาตกใจเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวเจ้าของร่างเล็กกะทัดรัดโผเข้ามาสวมกอดตน ใบหน้าสวยบึ้งตึงซบลงบนแผงอกเปลือย "คุณหนู ดึกแล้วนะครับ" คริสตินเอ่ยขึ้นเสียงเบา เขากวาดสายตามองซ้ายมองขวา เพราะหากมีใครมาเห็นว่าลูกสาวนายใหญ่ยืนกอดกับบอดี้การ์ดยามค่ำคืนเช่นนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ "หนูฝันร้าย คืนนี้ขอนอนกับคริสตินหน่อยนะ" อันนาพูดเสียงอ้อน เธอประทับริมฝีปากอวบนุ่มลงบนเนินอกแกร่งเสียจนคริสตินเกิดความรู้สึกวาบหวาม อารมณ์ดิบถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอีกครั้งโดยปราศจากการควบคุม ชายหนุ่มจำใจรั้งเอวบางให้เดินเข้าไปในห้องนอนของตนเพราะเกรงว่าจะมีใครมาเห็นเข้า จากนั้นจึงปิดประตูลงกลอนและผลักหญิงสาวออกจากแผงอกแกร่งเบามือ "ทำไมคะ?" "พักหลังมานี้คุณหนูชอบทำแบบนี้กับผมนะครับ" "แล้วทำไม่ได้หรอคะ?" "จริงๆก็คือไม่ได้ครับ เพราะว่าผมไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น และอีกอย่างถ้าผมทำอะไรคุณหนูแล้วนายใหญ่จับได้ขึ้นมา เราคงจะไม่ได้เจอกันอีกตลอดไป" คำพูดของคริสตินทำให้อันนาเบะปากคว่ำเหมือนจะร้องไห้ "พ่อไม่ได้เกลียดคริสตินนะ" "แต่ถ้าผมทำอะไรคุณหนูขึ้นมา นายใหญ่เกลียดผมแน่ครับ" "งั้นก็อย่าให้พ่อรู้สิคะ" ร่างบางเดินเข้ามาใกล้และเกยคางมนลงบนแผงอกแกร่ง เธอสวมกอดเอวสอบของบอดี้การ์ดหนุ่มไว้แน่น "ไม่ครับ ผมไม่มีทางเอาคุณหนูขึ้นเตียงเด็ดขาด" "ทำไมคะ! หรือมีแค่ผู้หญิงคนอื่นเท่านั้นที่คริสตินเอาขึ้นเตียงได้ แล้วทำไมถึงไม่เป็นหนูบ้างล่ะคะ?" หญิงสาวผละออกห่างจากคนตัวโตและโวยวายออกมาเสียงดัง "ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ผมไม่ได้เอาผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียงเหมือนกัน ผมไม่ได้มีใคร มีแค่คุณหนูนี่แหละครับ" น้ำเสียงนั้นฟังดูอ่อนโยนลง เขาจ้องมองดวงตากลมโตที่กำลังแดงก่ำเพราะความโกรธ "จริงนะคะ?" "ครับ ก็คุณหนูหวงผมขนาดนี้ ผมจะกล้ามีผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงกัน" "ถ้างั้นคืนนี้เรานอนด้วยกันนะคะ" มือเรียวขยับขึ้นมาดึงเชือกชุดนอนที่มัดเอวบางของตนเองออก คริสตินไม่รู้ว่าควรจะปฏิเสธอย่างไร เขาจึงรั้งร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้ จากนั้นจึงประคองเธอไปยังเตียงนอน "นอนเฉยๆนะครับ ห้ามซนเด็ดขาด" บอดี้การ์ดหนุ่มสั่งห้ามเสียงเข้ม ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนุ่ม ร่างบางจึงทิ้งตัวนอนลงบนแผงอกแกร่งด้วยความดีใจ จากนั้นคริสตินจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายของทั้งสองคนไว้ "อุ่นจัง..." หญิงสาวซบใบหน้าลงบนแผงอกแกร่งเปลือยเปล่า เธอหลับตาพริ้มในขณะที่มือเรียวลูบไล้ตามหน้าท้องแกร่งขึ้นมายังลำคอของเขาด้วยความรู้สึกหลงใหล "อื้ม...คุณหนูครับ ใส่เสื้อดีๆก่อน คุณหนูกำลังเปลือยหน้าอกอยู่นะครับ" คริสตินสัมผัสได้ว่าตนเองกำลังหายใจไม่ทั่วท้อง ความรู้สึกหวามไหวแพร่กระจายไปทั่วกายกำยำ "แต่คริสตินไม่เห็นนมหนูนี่คะ เราห่มผ้าคลุมไว้มิดชิดขนาดนี้" ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มซุกซนซักไซ้ขึ้นมายังลำคอของเขา "อื้ม...ผมไม่เห็น แต่คุณหนูรู้ไหมว่าสัมผัสแบบนี้มันมีอนุภาครุนแรงมากกว่าสิ่งที่เรามองเห็นอีกนะครับ" "ไม่เห็นจะต้องอดทนขนาดนี้เลยนี่คะ ในเมื่อหนูก็ยอมขนาดนี้แล้ว ทำไมคริสตินถึงเอาแต่ปฏิเสธอยู่ได้คะ?" ใบหน้าสวยหยัดขึ้นเล็กน้อย "นอนได้แล้วครับ และพรุ่งนี้จะต้องตื่นก่อนหกโมงเช้า เพราะคุณหนูจะต้องกลับห้องนอนก่อนที่นายใหญ่จะกลับมาถึงบ้านครับ" คริสตินพยายามข่มตาให้หลับ แม้ความรู้สึกและบางส่วนในร่างกายของเขาจะยังคงตื่นอยู่ "อื้ม หนูอยากนอนแบบนี้ทุกวันเลยนะคะ" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าสวย หญิงสาวยังคงซุกไซ้ปลายจมูกโด่งรั้นบนแผงอกแกร่งอย่างเอาแต่ใจ "คุณหนูครับ!" ความอดทนที่กำลังเกินขีดจำกัด ทำให้บอดี้การ์ดหนุ่มหยัดกายขึ้นและพลิกร่างบางให้นอนลงบนเตียงนุ่ม เขาเป็นฝ่ายขยับขึ้นมาคร่อมร่างบอบบางไว้ ข้อมือเล็กทั้งสองข้างถูกกดลงบนเตียงนุ่ม แววตาเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มฉายแววสับสนอย่างเห็นได้ชัด "คริสติน..." "ผมบอกว่าผมไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้นไงครับ" ชายหนุ่มละสายตาจากใบหน้าสวยจิ้มลิ้ม เขาหลุบเปลือกตาต่ำลงเพื่อจ้องมองเต้านมอวบเปลือยเปล่าของหญิงสาว "หนูก็ไม่เคยขอให้คริสตินอดทนนี่คะ" หญิงสาวทำเสียงออดอ้อน ดวงตากลมโตเป็นประกายจ้องมองอีกฝ่ายเป็นการเรียกร้อง เธอไม่เคยรับรู้เลยว่าชายหนุ่มต้องใช้ความอดทนมากมายแค่ไหนในการพยายามหักห้ามใจ จึงเอายั่วยวนเขาอยู่ร่ำไปโดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมาเลยแม้แต่น้อย