เช้าวันถัดมา
อันนาคลี่ยิ้มให้พยาบาลสาวที่นำอาหารเข้ามาให้ มือเล็กเอื้อมไปปรับเตียงของชายหนุ่มขึ้นในขณะที่อีกฝ่ายจ้องมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน
"ขอบคุณนะครับที่คุณหนูอุตส่าห์มาดูแลผม"
"หนูต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คุณช่วยคุณพ่อไว้"
"คุณหนูไม่มีความจำเป็นที่จะต้องขอบคุณผมนะครับ ผมทำในสิ่งที่เป็นหน้าที่อยู่แล้ว"
"ถึงจะไม่ใช่หน้าที่หนูก็รู้ว่าคุณจะช่วยคุณพ่อ เพราะฉะนั้นหนูจะดูแลคุณเป็นการตอบแทนเองนะคะ" หญิงสาวพูดพลางขยับอาหารเข้ามาใกล้
"อื้ม หอมจัง..." เขาจ้องมองใบหน้าสวยละมุน
"ข้าวต้มก็หอมเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่เคยทานหรอคะ?"
"ผมหมายถึงคุณหนูครับ ตัวหอมจัง" ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มเอียงอาย ความรู้สึกหน้าร้อนผ่าวผุดขึ้นมาเมื่อเขาเอ่ยชื่นชม แม้ในใจจะยังคงโกรธอีกฝ่ายอยู่แต่ก็อดคิดถึงเรื่องราวแสนพิเศษบนเตียงกับเขาเสียไม่ได้
"คุณหนูหายโกรธผมนะครับ" เขาพูดเสียงอ้อน
"เรื่องหายโกรธคงยากหน่อยนะคะ ค
