บทที่ 53 นางแบบจำเป็น

1382 คำ

หลายวันผ่านไป... "ท่านรองคะ ท่านประธานมาค่ะ" เลขาสาวแง้มประตูบอกเจ้านายที่กำลังนั่งทำงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด "ให้เข้ามาได้เลย" ภูวดลปิดแฟ้มงาน พลางเอามือนวดขมับในเวลาสั้นๆ ที่รอให้บิดาเข้ามา "ช่วงนี้พ่อว่าภูทำงานหนักไปนะ" ภูธเนศเข้ามาทันเห็นภูวดลนวดขมับพอดี "หาเวลาไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดสักสองสามดีมั้ย พ่ออนุญาต" "ไม่เป็นไรครับ ต่อให้ไปสมองผมก็เอาแต่คิดเรื่องงานอยู่ดี" "พ่อก็นึกว่าสมองแกจะคิดแต่เรื่องของหนูเจ้าขาซะอีก" ภูธเนศเอ่ยแซวลูกชาย "เรื่องนั้นดูเหมือนผมคงจะไม่มีหวังแล้วล่ะครับ" "ทำไมล่ะ" "ไม่มีอะไรครับ ว่าแต่พ่อมาหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ" "จะมาถามน่ะว่าเลือกพรีเซ็นเตอร์ที่จะถ่ายโปรโมทให้โรงแรมเราได้รึยัง?" "ยังครับ ที่ผ่านมาทุกปีเราเลือกแต่ดาราดังๆ ผมรู้สึกว่ามันฉาบฉวยเกินไป พวกเค้าเหมือนมาถ่ายรูปสวยๆ รับเงินแล้วก็จบ แต่ไม่ได้อินกับโรงแรมเราเลย ปีนี้ผมเลยอยากจะได้พนั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม