ร่างหน้าทุบประตูอย่างบ้าคลั่งอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เสียงจะเงียบไป เจ้าขาคิดว่าออสตินคงหยุดไปแล้ว
กุกกัก...กุกกัก แกร็ก~
เสียงเหมือนเขาทำอะไรสักอย่างกับลูกบิดประตู แล้วไม่นานประตูก็เปิดออก เจ้าขารีบเช็ดน้ำตา แต่ว่ามันก็ไม่ทันแล้ว ออสตินเห็นเธอร้องไห้แล้ว
"เข้ามาได้ยังไง"
"กูพูดแค่นี้มึงถึงกับร้องไห้เลยเหรอ" แวบแรกที่เห็นอีกฝ่ายมีน้ำตา ออสตินมีชะงักไปเหมือนกัน
"แค่นี้? เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องแค่นี้นี่เอง ตินถึงได้พูดมันออกมาง่ายๆ ทั้งๆ ที่พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด" เจ้าขาแค่นยิ้ม น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วไหลออกมาอีกระลอก
"อย่าประชด ไม่น่ารัก"
"พี่ก็ไม่เคยน่ารักในสายตาตินอยู่แล้ว ไม่ต้องมาแตะ!" เจ้าขาปัดมือหนาที่เอื้อมจะมาเช็ดน้ำตาให้ออกอย่างแรง
"ขอโทษ ต่อไปนี้กูจะใจเย็นกับมึงให้มากกว่านี้"
คำขอโทษของออสตินทำเอาเจ้าขาอึ้ง เพราะไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเขา
"หายโกรธกูแล้วก็ไปทำอะไรให้กินห
