"ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า" เจ้าขาถูกชนจนเกือบล้ม แต่ก็ได้อีกฝ่ายช่วยไว้
"ไม่เจ็บค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่ซุ่มซ่าม ฉันเดินไม่ดูทางเอง ขอตัวก่อนนะคะ" เจ้าขอบอกโดยไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย เธออยากรีบออกไปจากตรงนี้เร็วๆ
"แน่ใจนะครับว่าไม่เจ็บจริงๆ"
"ไม่เจ็บจริงๆ ค่ะ" เจ้าขายืนยัน เอาล่ะคราวนี้เธอเงยหน้ามองเขาแล้ว แล้วก็พบว่าเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากคนหนึ่ง แถมยังดูเป็นสุภาพบุรุษเอามากๆ
"แต่ตอนนี้คุณกำลังร้องไห้อยู่นะครับ"
"ฉันเนี่ยนะคะ?" เจ้าขาเอามือแตะที่หน้า จริงด้วย! นี่น้ำตาเราไหลตั้งแต่ตอนไหนกัน ทำไมถึงไม่รู้ตัวเลย เจ้าขาใช้มือปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ เพราะไม่ได้พกผ้าเช็ดหน้าหรือทิชชูติดตัวเลย
"ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับดีกว่าครับเดี๋ยวเครื่องสำอางบนหน้าคุณจะเลอะเปล่าๆ"
"ขอบคุณค่ะ"
"ให้ผมพาคุณไปหาหมอมั้ย" เขาถามขึ้นอีกครั้งในตอนที่เจ้าขาเช็ดน้ำตาเสร็จ
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้เ
