บทที่ 13 ยัดเยียด

1267 คำ

เที่ยงวันต่อมา เจ้าขากำลังนั่งรอใครบางคนอย่างใจจดใจจ่ออยู่ในคาเฟ่ของมหาวิทยาลัยมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว "พี่เจ้าขา" "นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว" "แฟงขอโทษนะคะที่ให้รอนาน วันนี้ไม่รู้ว่าไอ้พวกบ้านั่นเป็นอะไรตามติดแฟงอย่างกับเห็บมาทั้งวันเลย กว่าจะสลัดออกมาได้ เหนื่อยแทบแย่" ฟักแฟงว่าบ่นอุบ "ตินก็แกล้งแฟงด้วยเหรอ" "วันนี้ตินไม่ได้มาเรียนค่ะ รายนี้โดดเรียนประจำ แต่พอคะแนนมิดเทอมออกนะ โอ้โห! ท็อปเกือบทุกวิชา" "ตินเค้าเรียนเก่งมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ" ไม่เหมือนเธอที่ต้องอาศัยความขยันอย่างหนัก "แล้วนี่พี่เจ้าขามีเรื่องอะไรอยากคุยกับแฟงเหรอคะ" "แฟงรู้จักคนที่แข่งรถชนะตินมั้ย" วันนั้นเธอมัวแต่เป็นห่วงออสตินเลยไม่ได้สนใจว่าคนที่ออสตินเสียรถให้เป็นใคร จำได้แค่คร่าวๆ ว่าเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ "รู้จักค่ะ เตชินทร์ เรียนอยู่สถาปัตย์ปีสอง" "ปีสองเลยเหรอ" "ค่ะ พี่เจ้าขาถามทำไมเหรอคะ" "ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ แต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม