เจ้านายเก่าของคุณกลับมาแล้วนะ
1031 คำ
ขณะปัจจุบัน…
ณ ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ ภายในตัวอาคารสูง ทรงทันสมัย อุณหภูมิเย็นฉ่ำประพรมไปทุกอณู แต่ภายนอกอาคารนั้นร้อนอบอ้าวสมกับเป็นฤดูกาลแห่งแสงแดด ที่ทำให้ทุกพื้นที่เต็มเกลื่อนไปด้วยความแห้งแล้ง ในร้านหนังสือ หญิงสาววางนิตยสารฉบับหน้าปกวิศรุต มหรรณพเล่มนั้นลงกลับบนแผงหนังสือ เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา
“ใกล้แล้ว”
วันนี้ ชายหนุ่มที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดห้าปี เขากำลังจะกลับบ้านแล้ว หญิงสาวรู้ดีว่าเธอไม่สามารถไปปรากฏตัวเพื่อต้อนรับเขาเหมือนกับญาติสนิทของตระกูลและเพื่อนฝูงที่รักได้ หรือแม้แต่สองสาวพี่น้องจากบ้านอรไอยรา ซึ่งคนน้อง เธอบินกลับมาก่อนหน้านี้แล้วประมาณสองปี
วิศรุต มหรรณพ หนุ่มแน่นเต็มตัว ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากกว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกัน ตอนนั้นเขาดูผอมกว่านี้ หน้าใสกว่านี้ และยิ้มง่ายกว่านี้ คุณเล็กในอายุยี่สิบเจ็ดปี เขาดูเข้มขึ้น สง่ามากขึ้น และมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามมากยิ่งขึ้น นั่นละ ถึงทำให้ผู้หญิงทั้งท่าอากาศยานหันไปมองดูเขากันยกใหญ่
“คุณเล็ก” ดวงตากลมโตสุกใสแฝงความดีใจ แต่แอบระทมเศร้า จ้องมองเขาอย่างเอาใจใส่มาจากมุมหนึ่งซึ่งสามารถอำพรางร่างกายของอาราดา ชัยรุ่งเรืองเอาไว้ให้ไกลจากสายตาของเขาได้ หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวย เรือนร่างงดงามในชุดสาวออฟฟิศ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดเข้ารูป กระโปรงสั้นสีดำ รองเท้าส้นสูงสองนิ้วสีเดียวกับกระโปรงที่ค่อนข้างเก่า
“ในที่สุด คุณก็กลับมาซะทีนะคะ”
เธอรู้ว่าเขาเรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว เธอคิดว่าเขาจะกลับมาบ้านตั้งแต่ตอนนั้น แต่แล้วเขาก็ไม่กลับมา ชายหนุ่มกลับบินไปอเมริกา เพื่อเข้าทำงานในบริษัทชั้นนำแห่งหนึ่งที่นิวยอร์ก แม้เขาจะไม่กลับมา แต่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งและผลงานมากมายในบริษัทต่างชาติ ทำให้เขากลายเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวอย่างสูงส่ง โดยเฉพาะคุณผู้หญิงจรุงจิต มหรรณพ อาราดาล้วงข่าวพวกนี้จากการโทรศัพท์เข้าไปขอสายคุณป้าชุลีพรที่บ้านมหรรณพ อย่างน้อยก็เดือนละครั้ง
“แค่ไอได้เห็นหน้าคุณเล็กแค่นี้ ไอก็หายคิดถึงแล้วละค่ะ แล้วอย่าไปไหนนานๆอีกนะคะ”
ดวงตาสวยละจากกลุ่มคนที่ยังกกกอดกันไม่จบ หญิงสาวหมุนตัว หันหลัง เดินกลับ ด้วยความเร่งรีบสุดชีวิต แม้จะยังเช้าอยู่มาก แต่เธอก็ต้องรีบไปทำงานให้ทันเวลา
“ยังไงก็อย่าไปหลังเจ้านายเด็ดขาด” เธอยกมือขึ้นดูนาฬิกาอีกครั้ง นาฬิกาข้อมือเรือนถูกๆที่สวมมานาน ขณะก้าวขาด้วยความเร่งรีบจนรองเท้าส้นหัก ล้มลงนั่งแช่อยู่บนพื้น ผู้คนแถวนั้นหันมามองเจ้าหล่อนด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปทางอื่นแล้วแอบหัวเราะกัน
“อูย...ซวยจริงๆเลย” อาราดาบ่นกระปอดกระแปด ขณะรีบลุกขึ้นยืน พร้อมกันนั้นก็หยิบรองเท้าที่ส้นหักขึ้นมาด้วย เธอมองมันด้วยใจอันห่อเหี่ยว “เสียดายจัง รองเท้าคู่เก่งของเราเสียด้วย ก๊อปเกรดเอคู่นี้ ราคาไม่ใช่น้อยๆเลย”
หญิงสาวตัดสินใจเก็บรองเท้าใส่กระเป๋า แล้วก็รีบไปขึ้นแอร์พอร์ตลิงกลับเข้าไปในกรุงเทพฯ ด้วยสองเท้าเปลือยเปล่า จนคนพากันมองยิ้มๆ เธอรู้สึกอาย แต่ไม่ยอมมุดหน้าหนี ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จนกระทั่งลงมาเรียกรถแท็กซี่
“อาคารกมลโรจน์ค่ะ” จุดหมายปลายทางของเธอก็คือบริษัทผลิตเครื่องดื่มชูกำลังน้องใหม่ที่กำลังขยายตลาดไปทั่วโลก ด้วยในขณะนี้ เธอทำงานในตำแหน่งเลาขาหน้าห้องกรรมการผู้จัดการมาเป็นเวลาสี่ปีมาแล้ว หลังจากที่ย้ายออกจากบ้านมหรรณพ เธอวิ่งสมัครงานอยู่เกือบปี เธอโชคดีที่ได้พบกับฐากูร กมลโรจน์โดยบังเอิญ เขาจำเธอได้ ทั้งยังเสนองานให้กับเธอด้วยเงินเดือนที่ดีพอสำหรับผู้หญิงที่ใช้ชีวิตตามลำพัง
ซึ่งแน่นอนที่สุด หนึ่งในคณะต้อนรับวิศรุต ก็รวมเจ้านายสุดหล่อของเธอเอาไว้ด้วยนั่นเอง
“ถ้าคุณฐารู้ว่าเราแอบมาสนามบิน เขาต้องสงสัยแน่”
เมื่อรถแท็กซี่จอด หญิงสาวจ่ายค่าโดยสาร พรวดออกจากรถ รีบวิ่งเข้าไปในตึกสูงสีน้ำทะเลที่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้าด้วยความรวดเร็วลนลาน เธอเหลือบมองนาฬิกาอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ก่อนจะเข้าไปในลิฟต์
“สายแล้ว สายจนได้”
อาราดาเข้าไปแล้วรีบกดเรียกชั้นยี่สิบทันที ทว่า กลับมีใครอีกคน กดเรียกลิฟต์ซ้ำ ประตูลิฟต์เปิดจนกว้างสุด ชายหนุ่มที่ขับรถคันละหลายสิบล้านของตนเองเดินเข้ามาสมทบ ทำเอาใจเธอหายวาบ
“เจ้านาย” ริมฝีปากสวยตะโกนทันทีด้วยความตกใจ ฐากูรขยับเน็กไท แต่ไม่ได้หันมามองหญิงสาวเลยสักนิด เขามองแต่ข้างหน้า ด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม
“ตกใจอะไรนักหนา”
อาราดากระพริบตาปริบๆ แสร้งทำเป็นยิ้มแย้มไร้พิรุธ
“เปล่าค่ะ แค่จะสวัสดีค่ะเจ้านาย”
“เวลาเท่าไหร่แล้วคุณไอ”
หญิงสาวแอบหน้าเสีย ก้มหน้านิดๆ
“ผมพูดเล่น ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ผมเองก็มาสายเหมือนกัน”
เลขาของเขาแอบถอนหายใจ หากแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร โทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นแทรก เขากดรับอย่างไม่รอรี
“เฮ้ย เพิ่งจะแยกกันเมื่อกี้ โทรมาทำไมอีกไอ้บ้า”
เจ้าหนุ่มแฉลบสายตาไปมองหญิงสาวนิดๆขณะพูดสายโทรศัพท์
“เออ รู้แล้ว เย็นนี้เจอกัน ที่ร้านไอ้ภีมนะ”
เหมือนชายหนุ่มจะรู้ว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆหูกระดิก เขาจึงพูดขึ้นลอยๆ ขณะก้าวออกจากลิฟต์ไปพร้อมๆกัน
“เจ้านายเก่าของคุณกลับมาจากอเมริกาแล้วนะ เมื่อเช้านี้”
- ผู้เขียน
