“ฮ่า~ ถึงสักที เหนื่อยเป็นบ้าเลยอะ”
หลังจากที่ขี่หลังคนตัวใหญ่กว่าอย่างแผ่นดินขึ้นมาถึงจุดที่ดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ร่างบางผอมเพรียวก็ยืนอ้าแขนเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับปิดเปลือกตาลงแล้วยิ้มกว้างรับลมเย็นๆ ที่กระทบใบหน้าอย่างสดชื่น
แต่กลับทำคนที่ยืนมองดูอยู่ข้างหลังเกิดอาการหมั่นไส้ เพราะคำบ่นที่ว่าเหนื่อยของเธอ
“ขี่หลังพี่ไหมว่ะ ทำมาเป็นเหนื่อย”
ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้านหลัง เธอก็หันขวับกลับไปทันที ก่อนจะเดินไปหาคนร่างสูงด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม
“เหนื่อยหรอคะ เดี๋ยวช่วยเช็ดเหงื่อให้นะ”
เจนีนว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ผุดตามกรอบใบหน้าหล่อเหลาของแผ่นดิน มือเย็นเจี๊ยบของเธอแตะเบาๆ อย่างละเมียดละไมที่ใบหน้าของเขา แต่ในขณะเดียวกันคนถูกปรนนิบัติกลับยกยิ้มขึ้นเบาๆ อย่างเอ็นดู เมื่อปลายจมูกน้อยๆ ของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนลูกหมีเพราะอากาศหนาวเย็น
“ยิ้มทำไมอ่า”
“เปล่า แค่อยากยิ้มให
