บทที่2 ‘จูบแรกในรอบสองปี’
1693 คำ
07.04 a.m.
แอ๊ด~
กึก!
เสียงฉันเปิดประตูห้องนอนในตอนเช้าของอีกวันกำลังเดินออกไปข้างนอกเพื่อที่จะเดินไปดื่มน้ำในห้องครัวแต่กลับต้องชะงักเท้าหยุดนิ่งไว้ เมื่อสายตาดันไปปะทะกับร่างหนาของพี่เจคพี่ชายของฉันที่นอนหลับหมดสภาพไม่รู้เรื่องราวอยู่บนโซฟาหน้าทีวี แถมพอปรายตาไปที่โต๊ะตรงหน้าก็ต้องโมโหขึ้นทันที เพราะเศษขวดเหล้ากับแกล้มและก้นบุหรี่ถูกทิ้งระเนระนาดเกลื่อนเต็มโต๊ะและบนพื้นเต็มไปหมด
จนฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าเมื่อคืนนี้ตกลงพวกเขาอยู่กันแค่สองคนจริงๆ ใช่ไหม ไม่ได้ชวนคนอื่นเข้ามานอกจากนี้จริงใช่ไหม คือสภาพตรงหน้าที่ฉันเห็นตอนนี้มันเกินกว่าที่จะคิดว่าอยู่กันแค่สองคน แล้วดูสภาพพี่ชายของฉันตอนนี้สิ ทั้งตัวมีแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ฉันละอยากเอาน้ำมาสาดไอ้พี่ชายตัวดีนี่จริงๆ เลย ไม่รู้ว่ามาช่วยกันไอ้พี่ดินบ้านั่นออกจากฉันหรือพากันมาเมาหัวราน้ำจนทำห้องฉันรกกันแน่...
เฮ้อ~ ฉันละเหนื่อยใจจริง ๆ
ส่วนตัวปัญหาอย่างพี่ดินก็ไม่รู้ไปไหน หายหัวไปเลย รู้จักแค่ซื้อมาดื่มแต่ไม่รู้จักเก็บไปทิ้ง น่าด่าให้หาทางกลับบ้านไม่เจอจริง ๆ เลย
โอ๊ย! ยิ่งดูก็ยิ่งหงุดหงิด ถ้าฉันรู้ว่าไอ้พี่ดินมันมาแล้วจะเป็นแบบนี้น่ะ ฉันขับรถหนีกลับไปนอนที่บ้านดีกว่า ถึงรู้ว่าเขาจะตามไปแต่ก็คงไม่เอาเหล้าเข้าไปดื่มในบ้านของฉันแบบนี้แน่นอน
“จิ๊! พี่เจคน่ะพี่เจค ตื่นมาได้เห็นดีกันแน่!”
ฉันบ่นงึมงำใส่พี่ชายตัวเองที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกับปรายตามองสภาพห้องตรงหน้าอีกครั้งอย่างเหนื่อยใจ ก่อนที่จะหมุนตัวเดินตึงตังด้วยความหงุดหงิดเข้าห้องครัวอย่างที่ตั้งใจไว้ก่อนหน้านี้...
@ห้องครัว...
“ฮึ่ย! ตื่นมาน่ะแม่จะบ่นให้หูชาไปเลยไอ้พี่บะ...”
กึก!
“ไง...”
“พี่ดิน?”
ฉันเบรกเท้าแทบจะทันทีพร้อมกับเบิกตาโตตกใจที่เดินเข้ามาในห้องครัวแล้วดันมาเจอคนที่ฉันหนีหน้าเขามาทั้งคืนอย่างพี่ดินยืนถือแก้วกาแฟอยู่ในมือ ซึ่งฉันคิดว่าเขากลับไปแล้ว...
แต่เปล่า... เขายังไม่กลับ และเขาก็กำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉันในห้องครัวของฉัน พร้อมกับแก้วกาแฟสีดำในมือที่มีควันลอยหอมฉุยออกมา ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกงมองหน้าของฉันอย่างชิล ๆ
นี่แสดงว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับห้องตัวเองแต่อยู่ห้องของฉันทั้งคืนเลยเหรอ....โชคดีแค่ไหนแล้วที่เมื่อคืนฉันไม่คิดออกไปดื่มน้ำตอนดึก ๆ ถ้าออกไปแล้วเจอสภาพเขาเมาละก็ไม่อยากจะคิดภาพใบหน้าที่ต้องเจอเลย...
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแฟน...เก่า”
เขาทักทายฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่ฉันกลับรู้สึกได้ถึงความกวนในน้ำเสียงเข้มๆ นั้นของเขาอย่างแปลกๆ ก่อนจะเห็นว่าเขากำลังก้าวขาเดินเข้ามาหาฉันที่ยังยืนนิ่งตกใจอยู่ตรงหน้าเขา แต่พอจมูกฉันได้กลิ่นกาแฟหอม ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เท่านั้นแหละมันก็เหมือนเป็นสิ่งปลุกสติของฉันให้ถอยห่างจากผู้ชายอย่างเขาทันที...
ขวับ!
หมับ!
“จะรีบไปไหน พี่อุตส่าห์มอมเหล้าไอ้เจคทั้งคืนเพื่อรอเจอเธอเลยน่ะ”
เขาจับแขนของฉันดึงไปหาตัวเองพร้อมกับพูดกับฉันด้วยสีหน้ายียวนแต่แฝงไปด้วยเสียงลอดไรฟันเจืออยู่ด้วย ซึ่งเป็นสีหน้าและน้ำเสียงที่ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อยเลยแหละ
แล้วที่พี่เจคมันนอนหมดสภาพอยู่ข้างนอกก็เพราะแบบนี้สินะ ร้ายกาจมากที่มอมเหล้าเพื่อนตัวเอง แล้วถามจริงเถอะนี่ยังคิดว่าพี่ชายฉันเป็นเพื่อนตัวเองอยู่หรือเปล่าถึงได้มอมเหล้ากันถึงขนาดนั้น
แล้วดูสีหน้าของเขาตอนนี้สิ คำว่าสะทกสะท้านหรือรู้สึกผิดไม่มีบนใบหน้าให้เห็นเลยสักนิด เลือดเย็นจริงๆ
“ปล่อยแขนฉัน”
ฉันกดเสียงต่ำกลับไปพร้อมกับจ้องหน้าเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เอาจริงๆก็กลัวเขานั่นแหละ แต่ถ้าฉันแสดงออกไปว่ากลัวมันจะทำให้ฉันเสียเปรียบทันที เพราะฉะนั้นฉันต้องทำเป็นใจดีสู้เสือเข้าไว้
“หึ ห่างเหินจังเลยว่ะ” เขากระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างเยาะเย้ยให้ฉันก่อนจะสบตานิ่ง ๆ กับฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า...
“คงต้องปรับทัศนคติกันหน่อยแล้วมั้ง”
พรึบ! ตุบ!
“อ๊ะ!!”
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ผลักตัวฉันจนแผ่นหลังแนบสนิทไปกับตู้เย็นขนาดใหญ่ด้านหลังฉันทันที จนมันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่กลางหลังตามมา ก่อนจะเข้ามาประกบฉันอีกทีจนร่างกายเราสองคนแนบสนิทชนิดที่ว่าอากาศก็ไม่สามารถลอดผ่านเข้ามาได้...
...แต่ให้ตายเถอะ เข้าใจฉันไหมว่าตอนนี้ฉันทั้งรู้สึกอึดอัดและรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ที่กระดูกสันหลังจะตายอยู่แล้ว คือผลักมาได้ไงตัวฉันก็มีอยู่เท่านี้ แล้วแรงตัวเองอย่างกับช้าง!
จะทำตัวโหดไปถึงไหน
“ตัวเธอโคตรหอมเป็นบ้าเลยว่ะเจน” พี่ดินว่าพร้อมซุกจมูกเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉัน แต่ฉันกลับเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเหลืออดกับเขา
“พี่ดิน...ปล่อย ฉันเจ็บหลังเข้าใจปะ!”
ฉันดิ้นขลุกขลักด้วยความอึดอัดในอ้อมแขนของเขา แต่ให้ตายเถอะ! นอกจากพี่ดินมันจะไม่ฟังฉันแล้ว พี่มันยังดันร่างใหญ่ ๆ ของตัวเองเข้ามาหาฉันให้ชิดกว่าเดิมไปอีก เหมือนกำลังยั่วโมโหให้ฉันต่อสู้กลับอย่างไงอย่างงั้น
แล้วไม่พอแค่นั้นนะ เขายังใช้จมูกโด่งๆ เป็นสันของตัวเองก้มลงมาคลอเคลียบริเวณโหนกแก้มของฉันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่กำลังเป่ารดบนใบหน้าของฉันตอนนี้อีกด้วย...
ให้ตายเถอะ ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วน่ะ!!
“สำออยเหรอว่ะเจน ปกติสู้นี่” เออ ปกติฉันสู้ตายเลยแหละ แต่ช่วยดูสภาพของฉันตอนนี้ก่อนได้ไหม?
แบนเป็นจิ้งจกโดนหนีบขนาดนี้ใครมันจะไปสู้ไหว!
“งั้นพี่ก็มาลองโดนหนีบดูบ้างไหมล่ะ จะได้รู้ว่าการสู้ไม่ได้มันเป็นยังไง”
ฉันพูดพร้อมกับจ้องหน้าเขากลับไปอย่างเขเม็งเกลียว แต่ดูสายตาที่เขามองกลับมาที่ฉันตอนนี้สิ นอกจากจะไม่รู้สึกอะไรแล้วเขายังท้าทายกลับมาอีกด้วย
“งั้นขอเปลี่ยนเป็นคร่อมได้ไหม แต่เป็นบนเตียงน่ะ จะได้ไม่เจ็บหลัง เพราะตอนนี้ฉันทนกลิ่นหอมๆ จากตัวเธอไม่ไหวแล้วว่ะเจน”
เขาเลื่อนใบหน้าของตัวเองมาพูดใกล้หูของฉันด้วยเสียงทุ้มอย่างแหบพร่า ก่อนจะกลับมาจ้องตาฉันอีกครั้งด้วยสายตายียวนคู่นั้นของเขา...
“ไปทำกับเด็กใหม่พี่เหอะ อย่ามาลามปามกับฉัน”
“ไม่เอาหนาแฟนเก่ายังไงก็รู้ใจดีกว่าอยู่แล้ว แถมอารมณ์ยังถึงกว่าของใหม่ซะอีก”
“เหรอ... แต่โทษทีที่ฉันไม่อินกับของเก่าแบบพี่เลยสักนิด แล้วก็หยุดพูดเหมือนพี่เคยได้ฉันแล้วด้วย ฟังแล้วมันทุเรศ!”
“งั้นอยากลองกลับมาเป็นแฟนใหม่ดูไหมล่ะ เผื่อเธอจะอินแล้วฟินไปพร้อมๆ กัน อีกอย่างจะได้เลื่อนขั้นมาเป็นเมียอย่างเต็มตัวไปเลยไง”
เขาพูดพร้อมกับสอดมือหนาๆ ของตัวเองเข้ามาในเสื้อยืดของฉันแล้วบีบผิวตรงเอวคอดของฉันแรง ๆ ในขณะที่ใช้สายตายียวนมองฉันไปด้วย แต่เขาคงลืมไปว่าปากฉันมันก็ร้ายพอ ๆ กับเขาเหมือนกัน
“เหอะ! ถ้าเ****นมากของขาดขนาดนั้นไม่ลองซื้อกินดูล่ะ จะได้หายเ****นบ้าง!”
ฉันตอกเขากลับด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยกลับไปโดยไม่รู้สึกกลัวกับสายตาดุดันจากเขาที่กำลังมองฉันอย่างขุ่นเคืองตอนนี้
และถ้าไม่ใช่เพราะมือเท้าของฉันโดนเขาดักทุกทางแบบนี้ รับรองว่าหน้าหล่อๆ ของเขาจะต้องมีรอยนิ้วมือของฉันประทับอยู่บ้างแหละ เพราะฉันรู้สึกขยะแขยงและเกลียดคำพูดพวกนั้นของเขามาก
“มันก็น่าสนใจอยู่หรอก... แต่จะให้ซื้อกินทำไม ในเมื่อของเก่าตรงหน้าที่ยังไม่ทันได้กินกลับมาแล้ว”
พี่ดินพูดพร้อมกับจ้องหน้าฉันนิ่งแต่ในแววตาของเขาที่มองฉันตอนนี้ ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความนิ่งที่กำลังไม่พอใจอยู่ไม่น้อยของเขา เขาคงกำลังไม่พอใจและรู้สึกหงุดหงิดมาก ๆ เมื่อต้องนึกถึงเรื่องที่ฉันหนีเขาไป ถึงได้แสดงสีหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อฉันแบบนั้น
"พี่อย่าคิดว่าฉันจะให้พี่แตะต้องตัวฉัน"
ผลัก!!
ว่าจบฉันก็ผลักหน้าอกของพี่ดินออก พี่ดินเลยออกอาการเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากล่างของตัวเองเหมือนกำลังข่มอารมณ์ไม่ให้ปะทุออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“หึ เหรอ”
หมับ!
จุ๊บ! จ๊วบ!
สิ้นสุดคำว่าเหรอพี่ดินก็คว้าท้ายทอยของฉันไว้แล้วโน้มใบหน้าลงมาประกบปากกับปากของฉันอย่างดุดันทันที
- ผู้เขียน
