BAD LOVE #2
1320 คำ
BAD LOVE #2
“รินนนน” ก้านหลิววิ่งเข้ามาหาเพื่อนสาวอย่างอารมณ์ดี “ไม่ขึ้นเรียนวิชาเสรีหรอ”
“อาจารย์ยกเลิกคลาส” ไพรินตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อนรัก “ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะ” ก่อนจะยิ้มขำออกมา
ก้านหลิวยืนอึ้งก่อนจะนั่งลงช้าๆ “รอยยิ้มเธอนี่..ฆ่าคนได้เลยนะยัยเพื่อนบ้า”
ไพรินส่ายหน้าเบาๆ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่ก้านหลิวพูดกับเธอแบบนี้ “หลิวต้องขึิ้นเรียนกี่โมงอะ”
“บ่ายโมง” ก้านหลิวตอบพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อๆ “กินไรยัง หาไรกินกันมั้ย”
“รินกินแล้ว ไปหาอะไรกินมั้ยเดี๋ยวเฝ้าของให้”
“อื้ม อยากได้อะไรมั้ย?”
“ไม่จ้ะ” ไพรินส่ายหน้เบาๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือไปพลางๆ
ครืดด ครืดด
ติ๊ดด!
“ค่ะเฮียทาย”
(วันนี้ไม่มีเรียนตอนบ่ายหรอ?)
“ไม่มีค่ะ อาจารย์ยกเลิกคลาส เฮียรู้ได้ไงอะ” ไพรินถามขึ้นอย่างสงสัย
(จะกลับเลยมั้ย)
“ค่ะ รอรถมารับอยู่”
(เดี๋ยวเฮียไปรับเอง)
“อ่ออ ได้ค่ะ ยังไงก็ได้”
(อื้อ)
ติ๊ดด!
“อ่าว” ไพรินร้องขึ้นอย่างงงๆ “แล้วตกลงเฮียทายรู้ได้ไงอะ” ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าไป
ฟุบบ! ไพรินหันไปมองข้างๆด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เธอด้วยสีหน้ากวนๆ
“น้องชื่อไพรินใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับกระเถิบเข้ามาใกล้
“ค่ะ เอ่อ พี่มีอะไรรึป่าวคะ” ไพรินถามขึ้นก่อนจะค่อยๆกระเถิบตัวออก
“น่ารักฉิบหายเลยหว่ะ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว
“เอ่อ...” ไพรินนั่งตัวแข็งก่อนทำท่าจะลุกขึ้นหนี
หมับ! “เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”
“ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามดึงมือออก ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาคนอืื่นที่จ้องมาอย่างสนใจ
“คุยกันก่อน ไม่ต้องตกจะ...”/ “ปล่อยน้องฉัน เดี๋ยวนี้!” อลิซพูดขึ้นอย่างไม่พอใจพร้อมกับเดินมากระชากมือของชายหนุ่มคนนั้นออกไป
พลั่ก!
“เห้ย! อะไรวะ!”
“หยุด!” ออสตินเข้ามาขวางตรงกลางไว้พร้อมกับชี้หน้าชายหนุ่มด้วยแววตาดุดัน
“อะไรวะไอติน คนนี้กูจองนะเว้ย!”
“เหอะ จอง?” ออสตินแสยะยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ “งั้นมึงคงต้องไปคุยกับไอทายนะกูว่า”
“คุยกับไอทาย? คุยทำไมวะ”
“นี่น้องสาวมัน” ออสตินพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “ไง ยังอยากจองอยู่มั้ย?”
ชายหนุ่มคนดังกล่าวมองหน้าไพรินอย่างเสียดายก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างหัวเสีย
“เจ็บมั้ยริน” อลิซเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงก่อนจะจับมือไพรินขึ้นมาดู “โอ้ยย แดงไปหมดเลยอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะเจ๊” ไพรินส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้อลิซ “ขอบคุณมากนะคะ”
อลิซถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับมองหน้าไพริน “ถ้าใครมาทำอะไรอีกบอกเจ๊เลยนะ หรือบอกเฮียคนไหนก็ได้ เข้าใจมั้ย”
ไพรินพยักหน้ายิ้มๆ “แล้วนี่จะไปไหนกันหรอคะ”
“มาหาเรานั่นแหละ” ออสตินพูดขึ้น “อะ ฝากให้อาวายุหน่อย ไอทายบอกให้มาฝากไว้ที่ริน”
“อ่อ ได้ค่ะ” ไพรินพยักหน้ารับ
“เอาไงต่อ?”
ไพรินทำหน้างง “เรื่องอะไรหรอคะ”
“ไอเวรนั่นไง ให้เฮียจัดการให้มั้ย” ออสตินถามเสียงนิ่ง
“ไม่เป็นไรค่ะ เค้าคงไม่มายุ่งกับรินแล้ว”
ออสตินถอนหายใจออกมาเบา ก่อนจะพยักหน้าอย่างจำยอม “นี่ถ้าเฮียไม่เห็นรินกับไอทายมาตั้งแต่เด็ก เฮียคิดว่าอาวายุคงเก็บใครสักคนมาเลี้ยงอะ นิสัยต่างกันโคตร คนหนึ่งเย็นเหมือนน้ำ คนหนึ่งร้อนเหมือนไฟ”
ไพรินยิ้มกว้างให้ทั้งคู่ ก่อนจะขำออกมาเบาๆ “ถ้าเก็บใครสักคนมาเลี้ยง รินว่าน่าจะเป็นรินนะคะ”
“หึ” ออสตินยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะลูบหัวหญิงสาวตรงหน้า “เพราะรินน่ารักแบบนี้ไง ไอทายมันเลยหวงนักหวงหนา”
พลั่ก! “ไอเวรนี่” ออสตินหันไปจ้องหน้าเพทายที่เดินตรงเข้ามาปัดมือตนเองออกจากหัวไพริน
“มายืนทำไรกัน ว่างหรอ?”
“ก็มาช่วยรินหน่ะสิ เนี่ยไอ...”/“เจ๊อลิซมาช่วยอธิบายการบ้านให้รินฟังค่ะ” ไพรินพูดแทรกขึ้นพร้อมกับหันไปสบสายตากับอลิซก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“สอนการบ้าน? อยู่กันคนละคณะไม่ใช่หรอไง”
“เอ่อ...วิชาเสรี ฉันสอนวิชาเสรีให้ริน” อลิซพูดขึ้นพร้อมกับหันไปพยักหน้ากับไพริน
“ใช่ค่ะ วิชาเสรี” ไพรินพยักหน้ารับ “เราไปกันเลยมั้ยคะเฮียทาย รินหิวข้าว”
เพทายนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อื้อ”
“รอแปบนะคะ รินเก็บของก่อน” ไพรินยิ้มกว้างก่อนจะรีบเก็บของบนโต๊ะ “หลิว มาพอดีเลย รินกลับก่อนนะเฮียทายมารับแล้ว”
“อื้มๆ เจอกันพรุ่งนี้นะ” ก้านหลิวส่งยิ้มให้เพื่อนรักก่อนจะกันไปยกมือไหว้รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ไปค่ะเฮียทาย” ไพรินเอื้อมไปจับมือพี่ชาย “ไปก่อนนะคะเจ๊อลิซ เฮียติน”
“จ้าา ไว้เจ๊จะไปเล่นด้วยนะ” อลิซหยิกแก้มไพรินพร้อมกับยิ้มกว้าง
“อยู่ให้ห่างจากน้องฉันเลย” เพทายพูดเสียงนิ่ง
“ทำไมย๊ะ!” อลิซโวยวายใส่ “รินก็น้องฉันนะ!”
เพทายยิ้มมุมปากก่อนจะจูงมือน้องสาวไปขึ้นรถ โดยไม่สนใจอลิซที่ยืนโวยวายอยู่ด้านหลัง
.
.
“เดี๋ยวเฮียแวะเอาเอกสารไปให้อาพัตเตอร์ก่อนนะ” เพทายหันไปพูดกับน้องสาว
“ค่ะ” ไพรินพยักหน้ารับพร้อมกับก้มหน้าเล่นมือถือไปพลางๆ
“มือไปโดนอะไรมา ทำไมแดงแบบนั้น” เพทายเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เอ่อ...” ไพรินนิ่งไป “น่าจะเป็นรอยตอนรินหิ้วกระเป๋าค่ะ วันนี้หนังสือเยอะ”
เพทายนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปขับรถต่อโดยที่ไม่พูดอะไร
.
.
“รอเฮียอยู่นี่ก็ได้ เดี๋ยวเฮียมา”
“ได้ค่ะ” ไพรินพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟที่อยู่ชั้นล่างของบริษัทของพัตเตอร์ “เอาชาเขียวปั่นค่ะ”
“ค่ะ คุณลูกค้าเชิญนั่งเลยค่ะ เดี๋ยวเอาไปเสิร์ฟให้”
ไพรินพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่ติดกับกระจกพร้อมกับมองไปด้านนอกอย่างเหม่อลอย
ปึก! “ขอบคุณค่ะ” ไพรินพูดก่อนจะเงยหน้าไปมองคนที่หยิบชาเขียวมาเสิร์ฟให้ ก่อนจะอึ้งไป “เฮีย...”
“หึ ดีใจหรือเสียใจอะ ที่เจอเฮีย” ชายหนุ่มยิ้มอย่างอบอุ่น “เด็กน้อยของเฮีย...โตไวจัง”
“เฮียพีท!” ไพรินยิ้มกว้างพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มด้วยความดีใจ “เฮียพีทจริงๆด้วย”
พีทกอดตอบหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับลูบหัวอย่างเอ็นดู “ก็เฮียจริงๆหน่ะสิ”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ไพรินผละออกจากคนตรงหน้าพร้อมกับถามขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้น
“เมื่อวานเอง” พีทตอบยิ้มๆก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม “โตไวเหมือนกันนะ”
ไพรินยิ้มกว้างพร้อมกับสบตาชายหนุ่ม “เฮียพีทก็...ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ ถ้าเดินสวนกันข้างนอกรินต้องจำไม่ได้แน่ๆ”
“แล้วนี่มากับใคร ทายหรอ?”
“ค่ะ เฮียเอาเอกสารไปให้อาพัตเตอร์”
“งั้นหรอ” พีทพูดขึ้นเสียงนิ่ง “ขึ้นไปรอข้างบนมั้ย”
“ได้หรอคะ” ไพรินถามขึ้นอย่างเกรงใจ
“ได้สิ ปะ เดี๋ยวเฮียพาไป” พีทพูดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปคว้ามือหญิงสาวแล้วเดินพาไปด้านบนทันที
- ผู้เขียน
