BAD LOVE #5
1295 คำ
BAD LOVE #5
-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-
“ทำอะไรอะ” พีทเอ่ยถามไพรินที่ยืนทำอะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าเตา
“ข้าวต้มค่ะ” ไพรินตอบด้วยน้ำเสียงสดใส
“หายแล้วหรอไง หื้มม” ก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้หญิงสาวที่เอาแต่โฟกัสกับหม้อตรงหน้า
“หายแล้วค่ะ” หญิงสาวตามก่อนจะหันไปหาชายหนุ่มที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง
“เข้าใจอะไรผิดรึป่าว ป๊าเฮียให้รินมาเป็นแขกนะ ไม่ใช่แม่บ้าน”
“เฮียพีทบ่นว่าอยากกินไม่ใช่หรอคะ” ไพรินพูดพร้อมกับเทข้าวต้มใส่ถ้วย “เห็นบ่นมาตั้งหลายวันแล้ว”
“หึ น่ารักจริงๆเลย” พีทหยิกแก้มคนตรงหน้าเบาๆ “มา เดี๋ยวเฮียช่วยถือ” ก่อนจะเดินมาหยิบจานในมือหญิงสาวแล้วเดินนำออกไปยังโต๊ะอาหาร
“ทำไมบ้านเงียบแบบนี้” พีทพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ
“อาพัตกับอาซี ออกไปทำงานได้สักพักแล้วค่ะ” ไพรินตอบก่อนจะตักเห็ดหอมใส่ถ้วยชายหนุ่ม
“ไม่กินแล้วใส่มาทำไม”
“เฮียพีทชอบกินหนิคะ” ไพรินเงยหน้าไปสบตาชายหนุ่มก่อนจะก้มลงกินข้าวต้มต่อ
“เข้าเรียนกี่โมง”
“สิบโมงค่ะ”
“แล้วเลิกเรียนกี่โมง”
“บ่ายโมงค่ะ” ไพรินพร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่ม “ทำไมหรอคะ”
“เดี๋ยวเฮียไปรับ” พีทพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว “ทำอาหารเก่งนะเราเนี่ย” ก่อนจะหยิบพริกไทยขึ้นมาใส่
“เฮียชะ...โอ้ยย” ไพรินร้องขึ้นเบาๆพร้อมกับหลับตาลง
“เห้ยริน! เฮียขอโทษ” พีทวิ่งเข้าไปหาหญิงสาว “ไหน ลืมตาได้มั้ย”
“ไม่ได้ค่ะ มันแสบอะ” ไพรินส่ายหน้าเบาๆ
“มานี่มา เดี๋ยวเฮียพาไปห้องน้ำ” ก่อนจะจูงมือหญิงสาวเดินไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“ลองลืมตาในน้ำดูนะ ว่าโอเคขึ้นมั้ย” พีทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “เป็นไงบ้าง”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ” ไพรินพยักหน้าพร้อมกับกระพริบตาถี่ขึ้น
“ไหน เฮียดูหน่อย” พีทพูดพร้อมกับโอบเอวหญิงสาวเข้าไปใกล้ก่อนจะค่อยโน้มหน้าลงมองเข้าไปในตาของไพริน
ไพรินยืนนิ่งพร้อมกับกำมือแน่นอย่างเกร็งๆเมื่อเห็นชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาใกล้ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง
“เป็นอะไร แสบหรอ” พีทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะเอามือประคองใบหน้าให้กลับมาที่เดิม “เดี๋ยวเฮียดูให้”
“...”
“แสบอยู่มั้ย”
“มะ...ไม่ค่ะ ไม่แสบแล้ว”
จุ้บบบ~
พีทก้มลงไปจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวอย่างปลอบโยน “ขวัญเอย ขวัญมานะ” ก่อนจะยิ้มบางๆ พร้อมกับลูบแก้มหญิงสาวไปมาอย่างอ่อนโยน
“เฮียพีท รินโตแล้วนะคะ” ไพรินยิ้มออกมาบางๆ
“ทำไม ทีตอนเด็กๆชอบให้เฮียโอ๋ พอโตแล้วเลยโอ๋ไม่ได้หรอ?” พีทยิ้มขำพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว
“ไม่คุยด้วยแล้ว ไปกินข้าวต่อดีกว่า” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับเบี่ยงตัวเดินออกไปทันที
.
.
“เดี๋ยวเลิกแล้วรินไลน์ไปหานะคะ” ไพรินพูดพร้อมกับรวบหนังสือในมืออย่างรีบๆ
แกร๊ก!
“อะไรเนี่ย คนยิ่งรีบๆอยู่” หญิงสาวบ่นขึ้นเบาๆก่อนจะก้มลงไปหาปากกาที่หล่นลงไปตรงช่องข้างๆเบาะ
พีทส่ายหน้ายิ้มๆพร้อมกับก้มลงไปช่วยหญิงสาวหา “เจอมั้ย”
“ยังเลยค่ะ” ไพรินตอบพร้อมกับเลื่อนมือไปมา “อะ เจอแล้ว” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปเจอกับพีทที่ก้มหน้าลงมาใกล้ ทำให้ปลายจมูกของทั้งคู่สัมผัสกัน
“ริน...” ไพรินพูดพร้อมกับกระเถิบตัวมานั่งที่เดิม “รินไปก่อนนะคะ” ก่อนจะเปิดประตูลงไปจากรถทันที
“หึ” พีทยิ้มกับท่าทีของหญิงสาวก่อนจะขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี
-หลายชั่วโมงต่อมา-
“เฮียพีท” ไพรินเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม “รอนานมั้ยคะ”
พีทส่ายหน้ายิ้มๆ “วันนี้ต้องทำอะไรต่อมั้ย การบ้านเยอะรึป่าว”
“ไม่นะคะ” ไพรินส่ายหน้าเบาๆ “เฮียอยากไปไหนรึป่าว หรือมีธุระ ไปได้เลยนะคะ รินกลับเองได้”
“งั้นไป ขึ้นรถ” พีทพูดก่อนจะอ้อมไปฝั่งคนขับ “ขึ้นสิ”
“อ่อ ค่ะๆ” ไพรินเปิดประตูขึ้นรถไปด้วยสีหน้างง “เราจะไปไหนกันหรอคะ”
“ไม่บอก” พีทตอบก่อนจะขับรถออกไปทันที
-ผ่านไปสักพัก-
“เฮียจะซื้ออะไรหรอคะ” ไพรินเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างๆ “หรือหิวข้าว?”
พีทยิ้มมุมปากก่อนจะจูงมือหญิงสาวเดินเข้าไปในร้านตัดสูทแบรนด์ดัง
“คุณลูกค้าสนใจแบบไหน ถามได้นะคะ”
“ครับ ขอผมเดินดูก่อนนะครับ” พีทพูดยิ้มๆพร้อมกับเดินไปรอบๆร้าน “ริน ช่วยเฮียเลือกหน่อยดิ”
ไพรินเดินมายืนมองชายหนุ่มก่อนจะเดินไปหยิบสูทมาทาบที่ตัวของพีทสลับไปมา “เฮียใส่เป็นแบบ Italy suit น่าจะดูดีกว่าแบบอื่นๆนะคะ มันไม่ดูแก่ไป แล้วก็ไม่ดูเป็นทางการมากไป”
“อื้ม” พีทพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“นี่ค่ะ ไปลองให้รินดูหน่อย” ไพรินพูดพร้อมกับยื่นสูทให้พีท ก่อนจะเดินไปเลือกเนคไทด์พลางๆ
-ผ่านไปสักพัก-
ครืดด
“ริน” พีทเรียกหญิงสาวพร้อมกับก้าวมายืนตรงหน้า “เป็นไง?”
“โอเคเลยค่ะ” ไพรินพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหยิบสายเนกไทไปคล้องคอชายหนุ่มพร้อมกับผูกอย่างชำนาญ
พีทจ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่วางตา ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เรียบร้อยค่ะ” ไพรินพูดพร้อมกับก้าวถอยหลังออกมามองชายหนุ่ม “เฮียว่าเนคไทด์สีดำหรือสีกรมดีคะ” ก่อนจะเงยหน้าไปสบตาพีทที่ยังจ้องมาที่เธออย่างไม่วางตา “เฮียคะ เฮียพีท”
“หะ...ห๊ะ ว่าไงนะ”
“รินถามว่าเนคไทด์สีอะไรดีคะ”
“รินคิดว่าสีไหนสวย”
“อื้มม” ไพรินทำหน้าครุ่นคิด “สีกรมค่ะ”
พีทพยักหน้าพร้อมกับหันไปบอกพนักงาน “เอาตามนี้ครับ”
“โอเคค่ะ คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ”
พีทพยักหน้าพร้อมกับพยายามจะดึงเนคไทด์ออก
หมับ!
“พอค่ะ ดึงแบบนี้เนคไทด์รัดคอพอดี” ไพรินยื่นมือมาจับมือชายหนุ่มก่อนจะยิ้มขำ “ดึงแบบนี่นะคะ แล้วก็รูดลงแบบนี้ แค่นี้เอง”
“อื้มม” พีทพยักหน้ารับพร้อมกับอมยิ้มบางๆ “ทำไมรู้เรื่องพวกนี้หล่ะ”
“ป๊าออกงานบ่อยค่ะ” ไพรินตอบก่อนจะหันเดินเอาเนคไทด์ไปเก็บไว้ที่เดิม
“เหงามั้ย” พีทเอ่ยถามหญิงสาว
“ก็...ไม่รู้สิคะ จริงๆทุกคนก็ยุ่งแบบนี้อยู่แล้ว นานๆทีจะได้เจอกันครบ” ไพรินพูดพร้อมกับยิ้มเศร้าๆ “แต่นี่มันมีเรื่องอื่นเข้ามาด้วย รินเลยรู้สึกแปลก แบบ...เป็นห่วงมากกว่า”
“อื้ม” พีทลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
“รินอยากทำอะไรได้บ้าง อยากช่วยอะไรคนอื่นได้บ้าง”
“นี่ไง รินช่วยเฮียเลือกเนคไทด์อยู่” พีทพูดยิ้มๆ “อย่าคิดมาก เดี๋ยวเฮียพาไปกินขนม”
“หึ” ไพรินยิ้มขำออกมา “เฮียอยากกินก็บอกมาตรงๆเถอะ”
“รู้ใจจริงๆเลย” พีทโอบไหล่หญิงสาวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะพากันเดินออกไป
- ผู้เขียน
