“ขอบคุณคุณป้ามากๆ เลยนะคะสำหรับยา”
(ไม่เป็นไรจ้ะ ยังไงอีกไม่นานหนูมีนก็ต้องเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ของแม่ ว่าที่ลูกสะใภ้ป่วยหนักขนาดนี้ จะให้แม่ทนนิ่งดูดายได้ไง)
ลักษิการักและเอ็นดูมีนาเหมือนลูกสาวอีกคน ยิ่งได้รู้จักยิ่งอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นลูกสะใภ้ มองดูมีนาแล้วนึกถึงตัวเองตอนสาวๆ ดูออกว่าเป็นคนยังไง ไม่ใช่เด็กขี้ประจบสอพอ ไม่รู้จักกาลเทศะ
มีนาเป็นผู้หญิงที่วางตัวดี อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะอยู่เคียงข้างลูกชายของเธอได้
(ต่อไปหนูมีนไม่ต้องเรียกป้าแล้วนะ เรียกแม่ได้แล้ว)
มีนาถึงกับหันไปมองวิคเตอร์ซึ่งนั่งเขี่ยโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่งของคอนโดมิเนียม ก่อนจะละสายตาไปจากเขา
“เอ่อ… จะดีเหรอคะ?”
(ดีสิจ้ะ ไหนๆ หนูมีนก็จะเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ของแม่แล้ว ฝึกเรียกไว้จะได้ชินปาก)
กลัวเรียกแล้วคนแถวนี้จะไม่พอใจ เดี๋ยวก็มากล่าวหาว่าเธออยากเป็นสะใภ้ตระกูลเขาจนตัวสั่น เห็นนิ่งขรึมและโหดเหี้ยมแ
