อาการป่วยยังไม่ทันดีขึ้น ก็ถูกวิคเตอร์ซ้ำเติมเข้ามาอีกระลอก ดูเหมือนว่าอาการป่วยวันนี้มันจะหนักกว่าเมื่อวาน เธอหยิบโทรศัพท์มากดเข้าไลน์เพื่อขอลากับอาจารย์แต่ละวิชา ไม่ยอมแบกสังขารไปเรียนอย่างเด็ดขาด ลำพังพลิกตัวมาหยิบโทรศัพท์เมื่อครู่ยังทรมาน
วันนี้วันจันทร์ คิดว่าคงได้ไปเรียนและเจอเพื่อนๆ ถ้าเมื่อวานวิคเตอร์ไม่โผล่มา วันนี้เธอคงอาการดีขึ้นกว่าเดิม ไม่อยากนึกถึงตอนแต่งงานกับเขาเลย นี่ยังไม่ทันแต่งงานเขายังทำเธอน่วมจับไข้ขนาดนี้ หากแต่งงานกันไป…
เธอคงตายแน่ๆ
แกร๊ก
วิคเตอร์เปิดประตูเข้ามา
“อาหารเช้า”
“ฉันยังไม่หิว” น้ำเสียงแหบแห้งของคนป่วยตอบกลับวิคเตอร์
“เธอต้องกินยาต่่อ”
“…”
“จะลุกมากินเองดีๆ หรืออยากให้ฉันลากคอเธอลงมาจากเตียง”
เธอยอมจำนนต่อเขาอีกครั้ง ค่อยๆ ประคองร่างกายแสนบอบช้ำขึ้นจากเตียงนอนอย่างยากลำบาก เหวี่ยงขาทั้งสองลงจนเท้าเปล่าสัมผัสพื้นเย็นเฉียบ จากนั้นเริ่มก้าวขาเดิ
