นัยน์ตาคู่นั้นดำมืดลงดูน่ากลัว เช่นเดียวกับน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกจนคนฟังพลอยรู้สึกขนลุกซู่ นางแบบสาวลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก การกระทำของตนเมื่อครู่กระตุ้นมัจจุราชในตัววิคเตอร์ให้ตื่นขึ้นมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง ก็อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังจากฉัน”
“มะ…มินขอโทษ มินแค่คิดถึงมากเกินไป”
“ฉันเคยบอกเธอว่าห้ามแสดงตัวต่อหน้าคนอื่น คนที่พูดไม่เรื่องแบบเธอ ฉันควรจัดการยังไงดี”
“ฮึก…มินผิดไปแล้ว คุณวิคเตอร์ให้อภัยมินด้วยนะคะ มะ…มินก็แค่อยากคุยและอยากเจอคุณเท่านั้น”
“งั้นเหรอ”
“ค่ะ มินแค่อยากเจอคุณ”
“ถ้าอยากเจอคราวหน้าก็ไปรอฉันที่ที่เราสองคนเคยอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่ที่นี่”
“มะ…มินจะจำไว้ค่ะ”
“คนของฉันจะพาเธอไปรอที่นั่น ฉันเสร็จธุระแล้วจะตามไป”
“คุณจะมาหามินจริงๆ ใช่ไหมคะ”
“ถ้าเธอเปลี่ยนใจก็ไม่ต้องไปกับคนของฉัน”
“มินจะรอคุณนะคะ”
“อืม” วิคเตอร์ตอบกลับสั้นๆ ในลำคอ แวว
