“คุณดูวิคเตอร์กับหนูมีนาสิคะ น่ารักเนอะ” ลักษิกาเอารูปที่มีนาส่งมาเมื่อครู่ยื่นให้สามีดูด้วยรอยยิ้มปลื้มปริ่ม
“วิคเตอร์ไม่ชอบถ่ายรูป เหลือเชื่อที่มีนาทำให้มัันยอมถ่ายรูปได้”
“นั่นสิคะ ตั้งแต่หนูมีนาเข้ามา ดูเหมือนลูกชายเราจะเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง” ครั้งล่าสุดที่เห็นวิคเตอร์มีชีวิตชีวาคงเป็นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากนั้นเป็นต้นมา ลูกชายคนนี้ก็กลายเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจอย่างที่เห็น
“เห็นมันเป็นแบบนี้ก็ดี”
“หวังว่าสักวัน วิคเตอร์จะมีใจให้หนูมีนา”
“คงยาก”
เพียะ
ลักษิกาตีแขนสามีพร้อมกับชี้นิ้วและถลึงตาใส่อย่างคาดโทษ
“ขนาดคุณยังตกหลุมรักลักได้เลย แล้วทำไมวิคเตอร์จะตกหลุมรักหนูมีนาไม่ได้” สองพ่อลูกนอกจากหน้าเหมือนกันแล้ว นิสัยยังเหมือนกันราวกับร่างโคลนนิ่ง เธอพอเดาได้ว่าในอนาคตวิคเตอร์ต้องตกหลุมรักมีนาอย่างแน่นอน
จริงอยู่ที่มีนาอยู่ในสถานะ ‘ลูกสะใภ้’ มันคงดีมากกว่านี้ถ้าหากลูกชาย
