จู่ๆ ก็รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องมันเริ่มอึดอัดขึ้นมา หลังจากที่เธอเรียกแทนเขาว่า ‘พี่วิคเตอร์’
เธอส่งสายตาให้วิคเตอร์รู้ว่าไม่ได้อยากล้ำเส้นเรียกเขาแบบนั้นแต่เพราะปฏิเสธแม่ของเขาไม่ได้ หวังว่าคงไม่ชักปืนออกมาจ่อขมับเธอเหมือนวันแรกที่เจอกัน ข้อหาเรียกแทนเขาว่า ‘พี่’ หรอกนะ
ยืนคุยกับแม่ของวิคเตอร์นานสองนานกว่าบทสนทนาจะสิ้นสุดลง
“ฉันไม่ได้ตั้งใจเรียกคุณแบบนั้นนะคะ”
“…”
“แม่คุณบอกให้เรียก ฉันเลยเลี่ยงไม่ได้” เห็นเขาเอาแต่นั่งมองโดยไม่พูดจาอะไรแบบนี้มันแอบทำให้เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูกอยู่เหมือนกัน แววตาคู่นั้นไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา
บางทีเธอก็อยากรู้ว่าเขา…กำลังคิดอะไรอยู่
“คุณโกรธฉันรึเปล่าคะ”
“เปล่า”
“ถ้าไม่ได้โกรธ ทำไมถึงเอาแต่เงียบล่ะคะ”
“เรียกแทนฉันว่าพี่วิคเตอร์แล้ว ก็อย่าลืมเรียกแทนตัวเองว่ามีนด้วยล่ะ”
“คะ?”
“แทนตัวเองว่ามีน”
เธอมองวิคเตอร์พร้อมกับทำตาปริบๆ ตอนแรกคิดว่าเขาจะโ
