เธอยืนทำอาหารเย็นอยู่ตรงโซนครัว ส่วนวิคเตอร์เล่นอยู่กับวายุ การมีคนคอยดูลูกมันก็ดี แต่จะดีกว่านี้ถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่เขา เธอขัดความต้องการของลูกไม่ได้
วันที่จบความสัมพันธ์กัน เธอและเขาไม่ใช่จบกันได้ไม่ดี ไม่มีเหตุผลที่ต้องกีดกันสองพ่อลูกออกจากกัน เรื่องทำหน้าที่พ่อเธอไม่ห้ามวิคเตอร์ แต่ถ้าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมคงเป็นเรื่องยาก
ถึงเธอยังไม่ลืมเขาและยังมีความรู้สึกหลงเหลือให้อยู่ การที่เขาตามง้อแบบนี้ยอมรับว่าแอบหวั่นไหว แต่พอลองนึกย้อนกลับไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว เขาไม่ตามหา ไม่มาง้อ และในวันที่เธออ้อนวอนขอให้อยู่ต่อเขากลับเฉยชาใส่ มันทำให้เธอใจอ่อนไม่ลงจริงๆ
และตอนนี้ถึงคราวเธอเอาคืนวิคเตอร์บ้างแล้ว…
สายตาเธอเหลือบมองวิคเตอร์ที่เดินเข้ามาหา เขาเกาะขอบเคาน์เตอร์แล้วมองอาหาร
“ทำเมนูอะไรเหรอ”
“ของโปรดวายุ”
“ไม่มีของโปรดพี่บ้างเหรอ”
“อยากกินก็ทำเอง”
“ใจร้าย”
“ใจร้ายแค่นี้ มันยังไม่เท่าพี่
