บรรยากาศภายในงานเลี้ยงวันเกิดของลักษิกาเต็มไปด้วยความสุข แขกที่มาไม่ได้มากมายเพราะเชิญแค่คนสนิท
ของขวัญวันเกิดที่มีค่ามากที่สุดของลักษิกาไม่ใช่ของที่มีราคาแพงหรือของแรร์ไอเท็ม ที่คนอื่นๆ มอบให้ หากแต่กลับเป็นหลานชายคนแรกของตระกูลอย่างวายุ
วายุกลายเป็นแก้วตาดวงใจของวาคินทร์และลักษิกาเพียงแค่เจอกันได้ไม่นาน ด้วยความน่ารักและความช่างพูด ของวายุ ทำให้คนเป็นปู่และย่าหลงจนหาทางออกไม่เจอเลยทีเดียว…
เธอยืนมองภาพวายุกำลังเล่นอยู่กับพ่อแม่วิคเตอร์ไกลๆ ด้วยรอยยิ้ม ดีใจที่ทั้งสองคนยังคงให้การต้อนรับกลับมาของเธอดีเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
ตอนแรกแอบคิดว่าพ่อแม่วิคเตอร์จะโกรธหรือเปล่าที่เธอปิดบังเรื่องวายุเอาไว้ โชคดีที่พวกเขาเข้าใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน พวกเขายังคงเป็นเหมือนเดิมอย่างเสมอต้นและเสมอปลาย
“เอ่อ…ขอโทษนะครับ”
เธอหันไปมองเจ้าของประโยคเมื่อครู่
“คะ?”
“ใช่มีนา ที่เป็นนางแบบไหมครับ”
“ใ
