เช้าวันต่อมา
“…” เปลือกตาบางที่แนบสนิทค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างยากลำบากเมื่อเช้าวันใหม่มาถึง สิ่งแรกที่สัมผัสได้ไม่ใช่อาการงัวเงียไม่อยากตื่นจากการนอนหลับ หากแต่เป็น…
ไออุ่นของอ้อมกอดจากใครบางคน
เธอเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมกอดนี้ ใช้โอกาสตอนเขาหลับมองสำรวจใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเจ้าตั้งใจปั้นมาเองกับมือ วิคเตอร์เป็นผู้ชายที่ได้รับความหล่อมาจากพ่อแม่โดยตรง
เขาเพอร์เฟกต์มาก ทั้งหน้าตา ฐานะ แถมยังเก่งรอบด้าน ข้อเสียเห็นมีแต่นิสัยที่ชอบเอาชนะคนอื่น โหดเหี้ยม และเอาแต่ใจตัวเอง
เธอระบายยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะพาตัวเองออกจากอ้อมกอดวิคเตอร์อย่างระวังเพราะไม่อยากให้เขาตื่น เมื่อออกมาได้สำเร็จก็เริ่มทำกิจวัตรประจำวันของเช้านี้ทันที
มาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นมาท่ามกลางอาการงัวเงียในช่วงบ่ายของวัน ไม่รู้ว่าเมื่อคืนหลับไปตอนไหน รู้อีกทีก็ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว คนตัวเล็กที่นอนกกด้วยตอนนี้หายไปจากอ้อมแขนแล้ว
แกร๊
