14
ขอลาออกค่ะ
พวงชมพูลงมาที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าหลังเสิร์ฟน้ำท่าให้แขกของผู้จัดการเสร็จแล้ว กระถินเบะปากเชิดหน้าใส่ทันทีที่เห็นเลขาฯ หยุดปลายเท้าหน้าเคาน์เตอร์ที่สูงเหนือบั้นเอว พวงชมพูก็ไม่สนใจกระถินเช่นกัน เพียงรับไว้ในหางตาไม่คิดให้เข้ามาอยู่ในจุดโฟกัสอย่างเต็มที่ อย่าให้อารมณ์ต้องช้ำเพิ่มอีกเลย เพียงเท่านี้ก็เป็นเช้าที่ไร้ความสดใสพออยู่แล้ว
“น้องหวานจ๊ะ คืนนี้ยังมีห้องว่างอีกไหม”
“ถามทำไม เธอจะพักเหรอ” ไม่ใช่พนักงานที่ชื่อหวานเป็นคนตอบ คนข้างบ้านผู้ตั้งตัวเป็นศัตรูของพวงชมพูต่างหากที่แทรกขึ้น เลขาฯ สาวปล่อยผ่าน ไม่แม้แต่เหลือบสายตาไปทางนั้น กระถินไม่มีค่าต่อเธออย่างไรก็ยังคงเป็นเช่นนั้นเหมือนเดิม
“ว่าไงคะคืนนี้ยังมีห้องว่างไหม” พวงชมพูถามย้ำ พนักงานที่ชื่อหวานจึงกระวีกระวาดตรวจเช็กข้อมูลในคอมพิวเตอร์ให้ทันที
“คืนนี้ห้องไม่เต็มจ้ะพี่ชมพู ว่างทุกไทป์เลย”
“ถ้างั้นรบกวนน้องหวานทำบุ๊
