หัสวีร์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขณะมองตามร่างเล็กที่เดินลิ่วออกไปจากล็อบบี้ “ชมพูเป็นแม่ที่น่ารักมากเลยนะ”
“ให้เขาเกิดมาแล้วนี่คะก็ต้องเลี้ยงให้ดีที่สุด”
“ตั้งใจว่าวันนี้จะไถ่โทษแก้วเจ้าจอมสักหน่อย แต่ดูเหมือนต้องเลื่อนไปก่อน เห็นรายงานในกลุ่มผู้บริหารว่าห้องพักแขกฝั่งนู้นกระจกแตกจากพายุเมื่อคืน”
“หวังว่าคงเสียหายไม่เยอะนะคะ แต่ดูๆ แล้ววันนี้คุณคงมีหลายอย่างให้รับมือ สู้ๆ นะคะ ถ้าเป็นไปได้อย่าโทร.เรียกฉันล่ะ วันนี้วันหยุดค่ะและฉันก็ไม่พลีกายพลีใจเพื่อบริษัทขนาดนั้น”
หัสวีร์พลอยมีรอยยิ้มกับความออกตัวอย่างซื่อตรงของเธอ “กล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยเหรอ ชมพูเป็นลูกน้องประเภทไหนเนี่ย ถ้าเป็นที่อื่นไล่ออกได้เลยนะ”
ก็เพราะมีคุณเป็นเจ้านายไงล่ะคะถึงพูดได้อย่างไม่ถนอมความรู้สึก ไม่แยแสอนาคตการทำงานของตัวเอง พวงชมพูก็มั่นใจพอตัวว่าถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ไล่เธอออกตอนนี้
“ขอตัวกลับก่อนนะคะ ลาล่ะค่ะ” พ
