23
หนูไม่ยอมให้ลุงธามเป็นแฟนแม่
เนิ่นนานผ่านไปนับชั่วโมง พายุด้านนอกเริ่มสงบเช่นเดียวกับสองแม่ลูกที่พากันหลับปุ๋ยตั้งแต่หนังยังไม่ทันจบ ใบหน้าของหัสวีร์ระบายยิ้มตลอดเวลาที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง มองมือของแก้วเจ้าจอมที่จับมือเขาและแม่ชมพูไว้คนละข้างวางประสานบนพุงกลมที่ยังตึงเพราะกินอิ่ม ปลายนิ้วของเขาและพวงชมพูแตะกันเล็กน้อย แต่ส่งแรงกระเพื่อมถึงใจอย่างมหาศาล
หัสวีร์อยากขอบคุณพวงชมพูที่ให้โอกาสหนูแก้วเจ้าจอมได้มีชีวิต กว่าเด็กหญิงคนนี้จะเติบโตคงแลกด้วยอะไรหลายอย่างในชีวิตของเด็กสาววัยสิบแปดปี ตอนนั้นพวงชมพูยังเรียนไม่จบมัธยมปลายด้วยซ้ำ เธอเสียสละและคงเหนื่อยมามาก แต่เขากลับมาแล้ว และนับจากวินาทีนี้ไปจะหาทางทดแทนทุกอย่างให้เธอกับลูกได้อยู่สุขสบาย
มือหนาค่อยๆ เลื่อนออกจากนิ้วสั้นป้อมอย่างระมัดระวัง พยายามเบาเสียงที่สุดขณะก้าวลงเตียงเพื่อเอาไอแพดไปเก็บ ดึงผ้าห่มคลุมให้ลูกถึงอก ส่วนพวง
