ภายในห้องทำงานของผู้จัดการโรงแรม หัสวีร์นั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง ขณะที่คู่กรณีทั้งสองยืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะ
“มันเกิดอะไรขึ้น”
“คุณเลขาฯ เขาเริ่มก่อนค่ะ เขาตบกระถินก่อน อยู่ๆ เขาก็มาหาเรื่องกระถิน” ในห้องล็อกเกอร์ไม่มีกล้องวงจรปิด กระถินจึงบิดเบือนความจริงอย่างไม่หวั่นหรือกระดากอาย
“ฟังดูไม่สมกับเป็นคุณชมพูเลยนะครับ อยู่ๆ จะตบกันโดยที่ไม่มีต้นสายปลายเหตุเลยงั้นเหรอ” หัสวีร์พยายามส่งคำถามไปทางพวงชมพู ทว่าเธอยังคงนิ่งอยู่เช่นนั้น
“เราไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะจีเอ็ม กระถินแค่หลุดเล่าเรื่องที่เธอท้องในวัยเรียนให้เพื่อนร่วมงานฟัง ชมพูไม่พอใจก็ปรี่เข้ามาตบเลย หน้าหนูชาไปหมด เดี๋ยวคงเริ่มบวมแล้ว นี่ต้องกลับไปเข้างานต่ออีก”
หัสวีร์ฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะกำลังพุ่งความสนใจไปที่หน้าจอมือถือของตน เขาดูภาพเคลื่อนไหวอยู่ครู่หนึ่งพร้อมหรี่เสียงจนแทบไม่ได้ยิน ริมฝีปากหยักระบายยิ้มอ่อนก่อนเลื่อนมือ
