25
ลูกฉันเป็นคนดี
“อ้วนตุ้ยมาก คงตกทาสได้เยอะเลยสิเรา อะ...กินให้หมดนะ เป่าให้แล้วไม่ร้อนล่ะ” วิมพ์วิภาลูบหัวสุนัขพันทางตัวอ้วนฉุพลางเขี่ยลูกชิ้นทอดไปตรงหน้าเจ้าสี่ขา
“คุณวิมพ์เหรอครับ” พุดน้ำบุศย์ชะงักมือที่กำลังจะกดรีโมทปลดล็อกรถยนต์ เมื่อเห็นหญิงสาวร่างคุ้นตาน้ำเสียงคุ้นหูนั่งยองขวางทางรถเขาอยู่
“คุณพุดมาแล้ว” นางแบบสาวยิ้มแฉ่งภายใต้หน้ากากอนามัยสีฟ้า พลางเดินเอาไม้ลูกชิ้นไปทิ้งถังขยะที่อยู่ไม่ไกลก่อนกลับมาหาอาจารย์หนุ่มที่ยืนนิ่วหน้าสงสัย “กำลังงงปนรำคาญวิมพ์หรือเปล่าคะที่มาวุ่นวายกับคุณพุดอีกแล้ว”
“ผมเปล่ารำคาญนะครับ และก็ไม่ได้คิดว่าคุณวิมพ์วุ่นวายด้วย” เพียงแค่ไม่เข้าใจว่าดอกฟ้าบนต้นไม้สูงชะลูด ไยถึงคอยแต่โน้มกิ่งลงมา เขามีคุณสมบัติอะไรเธอถึงอยากผูกมิตรด้วย
“คือวิมพ์มาดักรอเจอเพราะมีเรื่องอยากถามค่ะ” คราวนี้เธอแล่นมาดักรอที่รถส่วนตัวของพุดน้ำบุศย์ซึ่งจำได้ดีตั้งแต่ครั้งที่เห็
