27
กลับมาแก้แค้น
“ชมพูตึงใส่พี่มาหลายวันแล้วนะ เป็นอะไรอะ” หัสวีร์คว้าข้อมือเล็กที่กำลังจะชักหนีหลังวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ
“ขอล่ะค่ะ อย่าถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ในที่ทำงานได้มั้ยคะ”
ผู้จัดการหนุ่มยอมรามือ ลมหายใจอัดอั้นระบายออกมา “ก็ชมพูเป็นอะไรล่ะ มีอะไรก็พูดกันตรงๆ สิ วางท่าเย็นชา ทำตัวห่างเหินแบบนี้มันอึดอัดนะ เป็นอะไรครับหืม?”
เธอจำเป็นต้องสาธยายความรู้สึกส่วนตัวให้ฟังด้วยเหรอ ทำไมชอบพูดจาราวกับคู่รักที่กำลังเดตกัน ช่องว่างระหว่างเจ้านายกับลูกน้องเขาไม่รู้จักหรืออย่างไร และอ่านสีหน้าไม่ออกเหรอว่าเธอเกลียดเขามากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ทั้งที่แสดงออกอย่างเย็นชาแต่เขากลับไม่ยี่หระ ยังตอแยและขยันเข้าหาแก้วเจ้าจอม วันนั้นก็อีกที่แอบเอาของเล่นไปให้ลูกที่บ้าน แต่อยู่คุยไม่นานก็ขอตัวกลับ
พวงชมพูวางตัวอยู่ในเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง แผ่กระจายความเย็นชาในปริมาณที่มากกว่าปกตินั่นเพร
