ภรรยาเพียงหนึ่งเดียว

คนข้างบ้าน

26

คนข้างบ้าน

“มานี่สิชมพู มาให้กูตบคืนซักสิบที หรือไม่ก็กราบแทบเท้านี่! หน็อย กล้านักนะมาทำลูกสาวกู”

หญิงร่างท้วมนุ่งขาวห่มขาวทั้งตัวยืนเท้าเอวหน้าดำคร่ำเครียด ส่วนผู้เป็นลูกสาวอ้าปากตะลึงตาเหลือกที่เห็นเจ้านายอยู่ที่นี่ พลางสะกิดมารดายิกๆ ทว่าก็มิได้นำพาให้หยุดปาก

“มึงนี่เห็นเงียบๆ แต่กล้าไม่เบาเลยนะ ถึงขั้นตบลูกสาวกู”

“แม่ๆ หยุด” กระถินกระซิบเสียงลน อาศัยหลบเจ้านายอยู่หลังร่างท้วมของแม่

“ฮือๆ” แก้วเจ้าจอมหน้าเบ้ร้องไห้จ้า เธอเป็นเด็กที่ไม่ชอบเสียงดังโวยวายของผู้ใหญ่ โดยเฉพาะยายพรซึ่งเป็นผู้ใหญ่คนเดียวในหมู่บ้านที่แก้วเจ้าจอมมักหลบหน้า แม้เวลาอยู่ในเขตบ้านตัวเอง แต่หากหนูน้อยได้ยินเสียงยายพรโวยวายไล่หมาด่าคนจร แก้วเจ้าจอมมักอุดหูเบ้ปากหน้าบี้เสมอ

“พี่พุดรบกวนพาหลานขึ้นข้างบนทีค่ะ”

พุดน้ำบุศย์รีบรุดมาอุ้มแก้วเจ้าจอมแล้วพาขึ้นไปบนบ้าน บนโต๊ะอาหารตัวยาวเรียงรายด้วยกับข้าวน่าทาน ห