10
1518 คำ
“เมื่อกี้ด่าว่าฉันเป็นหัวขโมยหรือ แล้วยังจะไปแจ้งความจับฉัน แล้วยังแต่งเรื่องหาคุกให้ฉัน ไม่เคยมีใครกล้าหาเรื่องกับฉันแบบนี้มาก่อน เธอเป็นคนแรกเลยนะ”
“ฉันดีใจที่ได้รับเกียรตินี้เลยแหละ คุณจะได้จำไว้ว่าเงินของคุณทำตามใจไม่ได้ทุกอย่าง ก็ใครใช้ให้คุณอยากไม่คืนวีซ่ากับพาสปอร์ตให้ฉันล่ะ” เดือนนารากลัวเขา แต่เธอต้องข่มมันลงไป เพราะอะไรต่อมิอะไรของเขามันดุนดันหน้าท้องเธออยู่ ขืนเธอหงอให้เขาเห็น เขายิ่งได้ใจ รังแก
“งั้นเธอก็จะได้รับเกียรติจากฉันเหมือนกัน ดีเลย กำลังเสี้ยนพอดี อดมาหลายคืนแล้ว”
เดือนนารายกมือทาบอกสีหน้าตกใจสุดขีด “อย่าบอกนะว่าคุณกำลังอยากยา หลานชายฉันถูกคนติดยาเลี้ยงดูอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอม”
“ฉันยอมรับว่าอยาก” เขาฉีกยิ้มกว้างแล้วหัวเราะในลำคอก่อนจะกระชากข้อมือของเธอเข้ามาใกล้ “แต่ไม่ได้อยากยา” ดวงตาปลาบคมจ้องสรีระงดงาม “อยากจะ”
ยังไม่ทันพูดจบเขาก็ถูกสโนวไวท์ตบจนเลือดซึมออกจากริมฝีปาก
นั่นทำให้คนเหนือทุกคนใน Wonder Garden โมโหฟิวส์ขาด สองมือประคองกรอบหน้าของเดือนนาราเอาไว้แล้วลงโทษเธอด้วยการตบกลับด้วยริมฝีปาก ปิดปากเสียงร้องของแม่คนช่างพูดจนสนิท เขาไม่เคยรุนแรงกับผู้หญิง แต่แม่คนปากร้ายคนนี้ทำให้เขาหมดความอดทนจนต้องเผลอใช้ความรุนแรงด้วย
แต่ก็คงสมน้ำสมเนื้อกับเจ้าหล่อน เพราะปากร้ายแบบนี้ก็ต้องโดนลงโทษในแบบของเขา
“อื้อ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว รังแกผู้หญิง”
“เออ ใช่แล้วจะทำไม ถ้าเป็นคนดีคงไม่ทำแบบนี้หรอก”
เดือนนารารู้สึกอับอายที่ถูกเขาย่ำยีอย่างง่ายดาย ฝ่ามือเล็กจึงประเคนใส่ลงไปบนโหนกแก้มของคนตัวใหญ่ระรัว เธอมองเขาอย่างขึ้งโกรธ แต่แล้วรู้สึกว่าตัวเองทำผิดอีกหน เพราะเมื่อเขาหันหน้ากลับมา ดวงตาสีดำสนิทของเขาลุกวาวไปด้วยความโกรธ แทบจะเผาคนมองให้มอดไหม้เป็นจุณได้
“ตบครั้งแรกพอจะให้อภัย ตบครั้งต่อไปช่วยเลือกเอาไว้ล่วงหน้าว่าบราเซียร์กับแพนตี้ เธอจะให้อะไรหลุดจากตัวก่อนกัน"
“ไม่นะ!” เดือนนาราตาค้าง "ฉันตบเพราะคุณมาจูบฉันก่อน แล้วถ้าคุณยังคิดจะทำอีกละก็ ฉันก็จะตบคุณอีก”
เดวิดตอบกลับเสียงห้าว “เออ ดี งั้นมาดูกันว่าใครจะแพ้ก่อน ระหว่างหน้าฉันกับปากเธอ”
เขาบอกจบก็ก้มหน้าลงมาดูดกลีบปากนุ่มของเธอทันทีเพราะครั้งก่อนยังไม่อิ่ม ไม่สนใจว่าสโนวไวท์ที่กำลังถูกเจ้าชายไม่ใช่คนแคระ ทั้งจับ ทั้งลูบ ทั้งคลำในระหว่างที่เธอดิ้นรนขัดขืน
“อื้อ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว ไอ้หน้าหนา”
“ด่าเข้าไป แต่อีกเดี๋ยวจะด่าไม่ออกแล้ว”
“ทะ ทำไม จะทำอะไรฉัน”
“กลัวหรือ”
เดือนนาราไม่ตอบแต่ถอยหนี มือแกร่งรีบคว้าร่างเล็กเข้ามาหาตัวจนหน้าอกอวบอิ่มกระแทกกับแผงอก แถมเจ้าหล่อนยังไม่รู้ตัวว่าการที่พยายามดิ้นหนีมันทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงไปอีก เพราะนั่นเท่ากับร่างกายของเธอมันบดเบียดเสียดสีกับเขาจนเรียกได้ว่าร้อนจนไฟลุก และตอนนี้เขาก็ลุกชันขึ้นมา สโนวไวท์ช่างจุดไฟในกายเขาได้ดี
ตอนนี้เขาชักเครื่องร้อนแล้วสิ เดวิดทนต่อการปลุกเร้าแบบไม่รู้ตัวไม่ไหว เขาจับเธออุ้มพาดบ่าแล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านเสียอย่างนั้น
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า แกจะทำอะไรฉัน แกไม่ใช่ลูกผู้ชาย ทำกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง” เดือนนาราไม่ใช่คนที่เอาแต่หวีดร้องโวยวาย ปกติเธอมักจะคิดก่อนเสมอ แต่เพิ่งเคยเจอผู้ชายที่ห่าม ไม่พูดไม่ถามความสมัครใจ แต่แบกขึ้นไหล่อย่างเขาคนนี้
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย” เดือนนาราหวีดร้องเสียงสั่นยอมรับว่าเขาหล่อ แต่ความหล่อไม่ได้แปลว่าเธอต้องเต็มใจให้เขาย่ำยี
“ร้องอยู่ได้ เดี๋ยวจะให้ร้องจนพอใจ”
“ถึงฉันจะเป็นคนต่างชาติ แต่ฉันก็มาอยู่ที่อเมริกาอย่างถูกกฎหมายคุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้นะ” เขาหรือจะฟัง เธอด่าทอไปตลอดทาง กระทั่งถูกโยนลงไปบนเตียงคิงไซส์ที่มันใหญ่โตกว่าปกติมาก
เดือนนารารีบดีดตัวลุกขึ้น วิ่งไปทางประตูแต่ถูกเขาจับตัวกลับมาได้แล้วโยนลงไปที่เตียงอีกครั้ง
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องละ”
เดวิดไม่อยากทำร้ายผู้หญิง เขาพยายามข่มใจอยู่นานที่แบกมาโยนก็แค่จะให้นอนแล้วเขาจะไปอาบน้ำ เพราะถ้ายังเถียงกันอยู่แบบนี้ เขารู้ดีว่าเขาจะไม่ได้อาบน้ำ แต่สโนวไวท์จะถูกเขาคั้นความฉ่ำหวานจนน้ำออกจากร่างกาย แต่เดือนนารากลับอาศัยทีเผลอคว้าเขากวางที่วางโชว์มาตีเขา แต่ครั้งนี้เขารู้ทันจึงหลบพ้นอย่างหวุดหวิด
“เฮ้ย อันนี้ ของแพงนะ” เดวิดบิดข้อมือเล็กให้ปล่อยเขากวางที่เขาล่ามาได้เองกับมือ
“ฉันไม่สนหรอก แกจะทำร้ายฉันก่อนนี่” เดือนนาราเปลี่ยนสรรพนาม แล้วจะตะครุบเขากวางมาตีอีก “ชอบซาดิสต์ ตบจูบไม่ใช่เหรอ ถ้าใช่ย่อมได้ ฉันไม่ใช่นางเอกในนิยายที่ถูกผู้ชายหล่อๆ เลวๆ ลวนลามแล้วเผลอไผลยอมตามใจคุณง่ายๆ หรอก คิดรังแกฉัน ฉันจะสู้กับคุณแค่ตาย”
เดวิดส่ายหน้า “นี่คิดว่าฉันจับมาโยนบนเตียงเพราะจะข่มขืนเธอหรือไง เมื่อครู่ที่จูบเธอลงไป ฉันก็แค่อ่อยหว่านเสน่ห์ ฉันอยากทดสอบว่ามันยังใช้ได้อยู่หรือเปล่า” ก็ช่วงนี้ลุงแบบเขาต้องเอาแต่เฝ้าสวนแอบเปิลกับฟาร์มม้าไม่ได้ออกไปบริหารเสน่ห์กับสาวๆ มานาน
“คุณมันไม่ใช่คนบ้าธรรมดา แต่บ้ามาก ถึงได้คิดอะไรพิสดาร บริหารเสน่ห์กับผู้หญิงแปลกหน้าที่เคยเจอแค่ครั้งเดียวนี่นะ อย่ามาแถ คุณรังแกฉันเพราะอดใจไม่ได้ต่างหาก”
“รังแกหรือ ฉันโดนเธอทั้งตบทั้งถีบจนอ่วมไปทั้งตัวแล้ว แบบนี้เรียกว่าฉันรังแกเธอเหรอ” เขาถามแล้วก้มหน้าไปใกล้ ได้เห็นแววตาหวาดกลัวของกวางน้อยที่เขาอยากล่าก็ทำให้เลือดในกายหนุ่มฉีดพล่าน คึกคัก โดยเฉพาะตรงจุดกึ่งกลางลำตัว
ใจเย็นไว้ก่อน ขอทดสอบก่อนว่าเธอจะมาไม้ไหน
เดือนนาราคิดว่าผู้ชายอเมริกันเป็นพวกที่รักอิสระ เข้าใจอะไรง่าย แต่ไม่ใช่ทุกคน “เอาละนะคุณเดวิด ฉันอาจเข้ามาที่นี่อย่างผิดวิธีและทำผิดที่ขโมยผลไม้ แต่ฉันยังยืนยันว่าเหตุผลที่ฉันมาเพราะอยากได้เด็ก”
เธอกลัวเขาไม่เข้าใจเพราะเห็นเขามองเธอด้วยสายตาที่แช่นิ่งไม่ยอมขยับไปไหน เรียกอีกอย่างว่าจ้องชนิดเอาเป็นเอาตาย “ไม่เข้าใจเหรอคะว่าอยากได้เด็ก เด็ก เด็ก เด็กตัวเล็กๆ เข้าใจหรือยัง”
เดวิดพยักหน้าหงึกเหมือนเข้าใจแล้ว
เดือนนาราจึงยิ้มออกมาได้ “ในที่สุดคุณก็เข้าใจฉันแล้ว”
ทว่ารอยยิ้มโล่งอกนั้นกลายเป็นยิ้มเก้อเมื่อเดวิดตอบกลับมาว่า
“เธออยากได้เด็ก ถ้างั้นเดี๋ยวฉันช่วยทำเด็กคนใหม่ให้ดีไหมล่ะ จะเอากี่คน ฉันขยายพันธุ์เก่งที่สุดในรัฐวอชิงตัน ถ้าได้เธอมาเป็นแม่พันธุ์ฉันคงทำให้ติดได้ไม่ยากหรอกมั้ง” เขาพูดออกไปด้วยสีหน้าจริงจังจนตกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่ทำไมไปขู่เธอแบบนั้น
ยิ่งมองเห็นสโนวไวท์มีสีหน้าเหมือนว่าไปต่อไม่เป็น ก็ยิ่งทำให้เขาชอบใจ ทำไมสโนวไวท์สวยน่ารัก น่าฟัด แบบนี้วะ
“มีใครบอกคุณไหม ว่าสายพันธุ์แบบคุณ ไม่สมควรจะแพร่พันธุ์อีกแล้ว โตมาด้วยอะไรถึงได้ร้ายกาจนัก”
เดือนนาราอยากร้องไห้ อยากออกไปจากที่นี่ แต่เธอต้องมีหลานชายออกไปด้วย คนร้ายกาจแบบนี้เธอยอมให้เขาเพาะบ่มความชั่วร้ายใส่น้องแดนไม่ได้หรอก น้องแดนเปรียบเหมือนต้นกล้าจะเติบโตอย่างสวยงามหรือกลายเป็นปัญหาของสังคมอยู่ที่การเพาะบ่ม แต่อีตานี่เธอฟันธงได้ทันที มันต้องเพาะบ่มแต่สิ่งชั่วร้ายให้หลานชายของเธอแน่ๆ
- ผู้เขียน
