โมฬีลอบมองหน้ากับสามีแวบหนึ่ง ก่อนจะหันมาคลี่ยิ้มหวาน ยกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม
“สวัสดีค่ะ”
ไม่ลืมไหว้เลยไปยังปรียาตามมารยาท แม้เจ้าหล่อนจะสะบัดหน้าหนี ยกมือรับไหว้แบบขอไปที แต่เธอมิใคร่ให้ค่า เดินตรงเข้าไปประคองแขนแม่สามี ขณะที่รดิศเองก็รับช่วงดูแลผู้เป็นพ่อต่อจากคนขับรถ
“คุณพ่อคุณแม่เดินทางมาไกล เหนื่อยมั้ยครับ”
“เหนื่อยที่ไหนกัน พ่อยังแข็งแรงฟิตปั๋ง ไม่เชื่อไปเอาปี๊บมา จะเตะโชว์ให้ดูเลย” เจ้าสัวแรมตอบลูกชายด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ
“นี่น่ะหรือบ้านที่หนูโมช่วยออกแบบให้พ่อกับแม่ น่าอยู่มากจ้ะ”
ดวงพรตบหลังมือสะใภ้สาวเบาๆ กวาดตามองไปรอบๆ บ้านด้วยความชื่นชม ก่อนจะหันไปคลี่ยิ้มส่งให้สามีเป็นเชิงบอกว่านางพอใจมาก
“แต่ยาว่ามันเล็กไปหน่อยนะคะคุณพ่อ บ้านหลังแค่นี้ให้แมวดิ้นตายยังไม่พอเลย แถมการตกแต่งก็โลว์มาก เล็กทำอะไรทำไมไม่เคยปรึกษาพี่ฮึ ถ้าพี่รู้ก่อนละก็ พี่จะได้หาคนมาดูแล ไม่ให้ค
