แผล็บ... แผล็บ...
หญิงสาวในห้วงนิทราแสนสุขขมวดคิ้ว ยกมือปัดป่ายอะไรบางอย่างที่กำลังสัมผัสริมฝีปากและใบหน้าเธออยู่อย่างน่ารำคาญ
“อื้ม... ไม่เอาน่ายิ้มยี้ อย่าเพิ่งกวน แม่ขอนอนต่ออีกหน่อย”
โมฬีเอ็ดเจ้าเหมียวน้อยพร้อมกับหันหลังให้ มันเป็นแมวจรที่เธอบังเอิญไปพบเข้าและนำกลับมาเลี้ยงที่บ้าน มันชอบออดอ้อนมาเลียหน้าเลียตาปลุกเธอแทบทุกเช้า
ฟุด... ฟิด...
“อย่าซี่... จักจี้!”
เธอนอนหดคอ เมื่อผิวเนื้อสัมผัสได้ถึงลมอุ่นๆ และอะไรบางอย่างที่นุ่มและชุ่มชื้นกำลังดอมดมแก้มเธออยู่ เจ้าแมวตัวดีคงกำลังใช้จมูกซุกไซ้เรียกร้องความสนใจจากเธออยู่เป็นแน่
“อื้ม...ยิ้มยี้ แม่เพิ่งได้นอนเองน้า” คนนอนหลับตาโอดครวญเสียงแผ่ว
เหตุที่ทำให้เธอเหนื่อยอ่อนไร้เรี่ยวแรงขนาดจะลืมตายังลืมไม่ขึ้น เป็นเพราะคนบ้าพลังแถมบ้ากามแบบไม่มีใครเกินแท้ๆ ที่กรำรักเธออยู่บนเตียงราวกับม้าคึก กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปวันใหม่แล้ว
“ไม่ตื่นจะต
