โมฬีละสายตาจากคุณหนูร่างนางหงส์สอดส่ายสายตามองหาสาวผู้โชคดีต่อไป แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีหญิงสาวคนไหนก้าวขึ้นไปบนเวที จนพิธีกรต้องประกาศซ้ำถึงสามครั้ง
“คุณโมได้หมายเลขอะไรครับ”
หญิงสาวหันมองเตชิตที่เอ่ยถามเธอยิ้มๆ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองก็ได้รับหมายเลขกับเขาด้วยนี่นา เธอก้มมองหมายเลขแล้วตกตะลึงตาค้าง
‘258’
ไม่จริงน่า... อะไรมันจะฟลุกขนาดนี้!
“คุณเป็นผู้โชคดีนั่นเอง ขึ้นไปบนเวทีสิครับ อย่าให้พี่เล็กรอนาน เดี๋ยวจะน้อยใจ” เตชิตกล่าวเป็นนัยๆ
โมฬีฟังแล้วสะกิดใจอยู่หรอก แต่ไม่มีเวลาไถ่ถามด้วยเสียงพิธีกรประกาศเรียกนานแล้ว เธอก้าวเดินอย่างเก้ๆ กังๆ ไปตรงกลางฟลอร์ที่มีรดิศยืนรออยู่ มือที่ชื้นเหงื่อจับชายกระโปรงแน่น ทั้งประหม่าทั้งตื่นเต้นจนหายใจแทบไม่ทัน ก่อนจะวางมือลงบนฝ่ามือหนาที่เผยออกด้วยสีหน้านุ่มนวลอ่อนโยน
รดิศกระชับวงแขนพาโมฬีย่างก้าวไปตามท่วงทำนองเพลงอย่างสง่า เขารู้ได้ว่าคนในวงแขนไม่ม
