"มีคนคาบข่าวไปบอกล่ะสิถึงโผล่มาได้" วิลเลี่ยมดื่มเหล้าหนักกว่าทุกครั้ง
"ความคิดถึงต่างหากค่ะ" โดโรธีนั่งลงเคียงข้างชายหนุ่มรูปงามที่เธอหมายปอง
"ไร้สาระ! ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้ร่ำรวย ไม่มีอะไรเลย คุณยังอยากจะรู้จักกับผมอยู่หรอ" เขาตัดพ้อ
"วิลคะ ไม่ว่าคุณจะทะเลาะกับคุณพ่อของคุณหนักแค่ไหน แต่ท่านก็เป็นพ่อแท้ๆของคุณนะคะ สายเลือดตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ" โดโรธีเชื่อมั่นเช่นนั้น
"ตัดไม่ขาด แต่ไม่ยุ่งเกี่ยว คุณเองก็รู้จักผมดี เพราะฉะนั้นอย่าพูดให้ความหวังตัวเองไปหน่อยเลย" วิลเลี่ยมกระดกบรั่นดีอีกแก้ว
"คุณเมามากแล้วนะคะ เอาเป็นว่าเราจะไม่คุยเรื่องเครียดกันแล้ว คุยเรื่องของเราสองคนดีกว่า" โดโรธีขยับเนกไทชายหนุ่มออกให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
"คุณกลับไปเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียว" วิลเลี่ยมผลักไสเธอ แต่มีหรือโอกาสประจวบเหมาะเช่นนี้โดโรธีจะปล่อยให้ชิ้นเนื้อที่เธอกระหายหิวหลุดมือไปง่ายๆ
"ให้โดโรธีดูแ
