"ฉันไม่อยากให้คุณเดือดร้อน ฉันจำเป็นที่จะต้องกลับมานอนที่นี่ ฉันจะคิดถึงคุณนะคะ อย่าหายไปไหนอีกล่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ"อลิชากล่าวร่ำลาพร้อมทั้งขยับเข้าไปใกล้และหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ วิลเลี่ยมได้แต่พนักหน้าและยิ้มให้เธอ
เขาขับรถออกจากหอพักของอลิชาในช่วงกลางดึก แววตาชายหนุ่มดูเศร้าหมอง เขาอยากอยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืนอย่างเช่นเคย แม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะว่าตอนนี้หญิงสาวอันเป็นที่รักถูกครอบครัวของเธอคุมตัวเอาไว้ราวกับนักโทษ
ชายหนุ่มได้แต่ครุ่นคิดในใจว่าเขาควรจะทำอย่างไรเพื่อที่จะให้อลิชาหลุดพ้นการถูกกักขังนี้ เขายอมรับว่าเขาไม่มีทางที่จะทอดทิ้งอุดมการณ์และความฝันของตน แต่หากเขารักอลิชาจนไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยที่ไม่มีเธอ เขาก็จำเป็นที่จะต้องกลับไปเป็นผู้บริหารต่อจากผู้เป็นบิดาเพื่อให้ครอบครัวของอลิชายอมรับตนได้ แต่วิลเลี่ยมไม่เชื่อว่าเหตุผลที่ตนถูกกีดกันออกจากอลิชาเป็นเพราะว่าเ
