ริมฝีปากบางจูบปลายคางที่มีเคราขึ้นมาเล็กน้อย และมันเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้กระหายอยากได้เขามากยิ่งขึ้น
"อลิชครับ...ผม..." วิลเลี่ยมไม่อยากเอาเปรียบเธอ
"คุณไม่เคยรักอลิชเลยใช่ไหมคะ" หญิงสาวน้ำตาร่วงเผาะ อารมณ์ของเธอช่างอ่อนไหวต่อเขานัก
"ไม่จริงครับ คุณก็รู้ว่าผมรักคุณ รักมากที่สุด แต่..." วิลเลี่ยมมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนอยู่นานแสนนาน
"แล้วทำไมถึงทิ้งฉันไปง่ายๆแบบนี้ล่ะคะ ยังไงฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเควินหรือว่าใครทั้งนั้น" น้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมาเพราะความเจ็บปวด
"ผมผิดเองที่ไม่ดีพอสำหรับคุณ ผมแค่อยากเห็นคุณได้รับแต่สิ่งดีๆ" วิลเลี่ยมปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มใสๆทีกลายเป็นสีแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ มิหนำซ้ำยังต้องมาร้องไห้เพราะเขาอีก
"แต่ฉันเจ็บ...เพราะฉันรักคุณนะคะ" อลิชากอดชายหนุ่มไว้แน่น น้ำตาของเธอทำให้เสื้อของเขาเปียกชุ่ม
"หยุดร้องไห้เถอะนะครับคนดี ให้ผมปลอบคุณนะครับ" วิลเล
