ค่ำนี้พิมพ์พันดาวมีนัดทานข้าวกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยมที่นัดรวมตัวกันเพราะมีเพื่อนคนหนึ่งกลับมาจากต่างประเทศหญิงสาวบอกกับบิดาว่าจะไปค้างที่บ้านของกานต์พิชชาเพราะถ้าขับรถกลับมาที่บ้านก็จะดึกเกินไป
“ไม่ต้องไปส่งพิมพ์หรอกนะตรัย พิมพ์ว่าจะขับรถไปเอง” หญิงสาวบอกเมื่อตรัยคุณกำลังจะกลับไปเอารถที่บ้าน
“แต่ผมอยากไปส่งแล้วจะรอรับกลับเลย”
“พิมพ์จะค้างกับยัยกานต์พรุ่งนี้พิมพ์จ้างดาวให้มาอยู่ร้านแทนแล้ว”
“แต่ผมอยากไปส่งผมว่าจะแวะหาไอ้ตะวันมันด้วย” ตรัยคุณหาข้ออ้าง
“ส่งได้แต่พิมพ์ไม่กลับด้วยนะ นานๆ จะได้เจอเพื่อนพิมพ์คงคุยกันจนดึกแน่”
“แค่กินข้าวหรือไปเที่ยวที่อื่นต่อ ผมไม่ได้ห้ามนะถ้าพิมพ์จะไปเที่ยวหรือจะไปดื่มแต่ที่ถามก็เพราะเป็นห่วง”
“ก็คงไปนั่งดื่มกันต่อแต่ตรัยไม่ต้องห่วงเพราะเราไปดื่มกันที่ผับของสามีเพื่อน”
“ผับที่พิมพ์เคยชี้ให้ดูใช่ไหม”
“ใช่ ผับนั้นแหละ”
“ค่อยโล่งใจหน่อยผับนั้นมีแค่คนวัยทำ
