คนที่เคยแอบมอง
1431 คำ
“ไปเอาตุ๊กตาที่ไหนมาเหรอน้องพลอย” ตรัยคุณถามพลอยมนเมื่อเห็นว่าเธอกับเพื่อนเดินกลับมาพร้อมกับตุ๊กตาสี่ตัว
“พี่พิมพ์ให้มาค่ะ”
“เขาไม่อยากได้เหรอถึงได้ให้เรามา” ตรัยคุณรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอไม่อยากได้ตุ๊กตาที่เขาพยายามปาลูกโป่งจนได้มา
“เปล่าหรอกค่ะน้าตรัยแต่พลอยชวนพี่พิมพ์คุย พอพี่เขารู้ว่าพลอยจะเอาตุ๊กตาไปบริจาคเขาก็เลยแบ่งให้คนละสองตัวค่ะ น้าตรัยอยากเจอไหมคะพี่เข้ายืนซื้อขนมอยู่เดี๋ยวพลอยพาไป”
“ทำไมถึงคิดว่าน้าอยากเจอล่ะ”
“ก็พี่เขาสวยมากน่าจะตรงสเปกน้าตรัยนะคะหุ่นดีผิวขาว ผมยาวเหมาะกับคนหล่ออย่างน้าตรัยที่สุดเลยแล้วน้าตรัยก็ยังไม่เคยเจอพี่พิมพ์สักครั้งเลย” พลอยมนอยู่บ้านตลอดเลยมีโอกาสได้เจอกับพี่สาวข้างบ้างอยู่หลายครั้ง
“พี่พิมพ์นี่ใช่ลูกลุงเพิ่มไหม” ตรัยคุณแกล้งถาม
“ค่ะ น้าตรัยคงยังไม่เคยเจอใช่ไหมคะ”
“น้าเคยเจอแล้วเมื่อตอนกลางวัน”
“แล้วตรงสเปกไหมคะ จีบเลยค่ะน้าตรัยพลอยช่วย”
“น้าว่าคนสวยๆ แบบนั้นคงมีแฟนแล้วแน่ๆ”
“แต่ลุงเพิ่มบอกเองว่าพี่พิมพ์ยังไม่มีแฟน”
“ลุงเขาอาจจะไม่รู้ก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพลอยสืบให้เอง ว่าแต่น้าจะไปหาพี่เขาไหมคะเดินเที่ยวด้วยกันน่าจะดี”
“คืนนี้ดึกแล้วน้าว่าเรารีบกลับกันดีกว่านะ พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียน ผึ้งกับแตงกวาจะกลับพร้อมกันเลยไหมเดี๋ยวน้าไปส่งที่บ้าน” เขายังไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาคือคนที่อยู่ข้างบ้านไม่ใช่คนงานอย่างที่เธอเข้าใจ
“ขอบคุณค่ะน้าตรัย”
ตรัยคุณเดินนำเด็กสาวทั้งสามคนมายังรถของเขาระหว่างทางก็คอยมองหาพิมพ์พันดาวกับเพื่อนไปด้วยแต่เพราะคนมาเที่ยวงานกันมากเขาเลยไม่เห็นหญิงสาวกับเพื่อน
“จริงๆ นะน้าตรัยพลอยได้ยินลุงเพิ่มพูดว่าพี่พิมพ์ยังไม่มีแฟน” พลอยมนบอกน้าชายหลังจากที่ทั้งสองอยู่กันตามลำพังในรถ
“เราชอบพี่เขาเหรอ”
“ค่ะ พี่พิมพ์ทั้งสวยทั้งเก่ง ตอนน้าตรัยไม่อยู่พลอยให้พี่เขาสอนการบ้านด้วยนะคะ”
“น้าไม่อยู่แค่ไม่กี่วันเราไปสนิทกับเขาเร็วจังนะ”
“ก็เราเป็นผู้เหมือนกันนี่คะ”
“เขาเป็นสาวเมืองกรุงจะมาชอบคนบ้านนอกอย่างน้าเหรอพลอย”
“น้าตรัยยังไม่ได้ลองจีบเลยนะคะจะรู้ได้ยังไวว่าพี่พิมพ์เขาชอบหรือเปล่า” พลอยมนเชียร์น้าชายเต็มที่
“น้าขอเก็บไปคิดดูก่อนนะ พลอยก็อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครล่ะ”
“รับรองเลยว่าพลอยจะเก็บเป็นความลับ”
“เอาละถึงบ้านแล้วเอาตุ๊กตาลงแค่สามตัวพอนะที่เหลือเอาไว้ในรถเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าน้าจะไปส่งที่โรงเรียน”
“จริงเหรอคะ เราแวะกินไข่กระทะที่ร้านเดิมได้ไหมพลอยอยากกิน”
“ได้สิ แต่ต้องออกเช้ากว่าปกติ 20 นาทีนะพลอยแล้วเราจะตื่นไหวไหม” เพราะปกติพลอยมนและพชรหลานชายจะทานอาหารเช้าในรถแต่ถ้าต้องไปนั่งทานที่ร้านเขาเลยอยากจะเผื่อเวลาไว้
“ไหวค่ะ”
“บอกพี่เข้าด้วยนะว่าน้าจะไปส่งที่โรงเรียน”
“พรุ่งนี้โรงเรียนพี่เพชรหยุดค่ะ”
“ทำไมหยุดไม่ใช้วันสำคัญอะไรสักหน่อย”
“พี่เพชรบอกว่าที่โรงเรียนใช้เป็นสนามแข่งอะไรสักอย่างนี่แหละ พลอยไม่แน่ใจเท่าไหร่”
“เหลือแค่พลอยกันน้าก็ไม่เป็นไร พลอยจะขึ้นนอนเลยก็ได้นะเดี๋ยวน้าขอไปคุยกับยายก่อน”
“ได้ค่ะ พลอยขอไปนอนก่อนนะคะ”
ตรัยคุณเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่บิดามารดารวมถึงอาถนอมคนขับรถและอาสุดารัตน์ภรรยาของเขาจะนั่งดูทีวีกันอยู่ในนั้น
“ผมซื้อขนมเบื้องแล้วก็ขนมถังแตกมาฝากครับ แล้วก็มีถั่วต้มของพ่อและอาหนอมด้วยนะครับแบ่งกันคนละถุง”
“ขอบคุณครับคุณตรัย”
“อาหนอมครับพรุ่งนี้อาไม่ต้องไปส่งน้องพลอยนะครับผมจะเข้าเมืองพอดีเลยจะให้พลอยติดรถไปด้วย”
“ได้ครับ”
“ถ้าไม่ต้องไปส่งหนูพลอยแล้วหนอมก็ไปส่งคุณเมฆนะ”
“พ่อจะไปไหนครับ”
“พรุ่งนี้หมอนัดพ่อไปตรวจแล้วก็รับยาเพิ่มน่ะ”
“ครบเดือนแล้วเหรอครับไวจัง”
“ก็ตรัยไปอยู่กรุงเทพตั้งครึ่งเดือนนี่ก็เลยคิดว่าเวลามันไว”
“นั่นสิครับ พ่อจะให้ผมไปด้วยไหม”
“พ่อไปเองได้ อันที่จริงไม่ต้องให้หนอมไปส่งยังได้เลย”
“พ่อครับให้อาหนอมไปส่งเถอะผมไม่อยากพ่อขับรถเองเลย”
“ในก็แค่ขับรถไปไม่ไกลเลย ปกติพ่อไปคนเดียวด้วยซ้ำพ่อยังแข็งแรงอยู่นะ”
“ผมรู้ว่าพ่อแข็งแรงแต่ถ้าขับรถเองผมก็ห่วงให้อาหนอมขับให้ก็ดีหน่อย”
“ดีเหมือนกันขากลับจะได้เลยไปดูต้นไม้มาเพิ่มด้วย ตรัยจะฝากพ่อซื้อต้นอะไรมาปลูกเพิ่มไหม”
“ยังไม่มีต้นไหนอยากได้เลยพ่อซื้อที่พ่ออยากได้เถอะครับ”
“อือ ถ้านึกออกก็โทรบอกพ่อนะ”
“ครับพ่อ”
“พรุ่งนี้จะออกบ้านกี่โมงล่ะตรัยจะกินข้าวก่อนไปไหมแม่จะได้ให้สุตื่นเร็วหน่อย” เมื่อเห็นว่าลูกชายคุยจบแล้วคุณศรีนวลก็หันมาถามลูกชายบ้าง
“ผมว่าจะไปกินไข่กระทะกับน้องพลอยครับ อาสุไม่ต้องทำกับข้าวให้น้องพลอยนะครับ”
“ค่ะคุณตรัย”
พอบอกทุกคนแล้วตรัยคุณก็เดินกลับไปยังบ้านของตนเองซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวที่อยู่ทางด้านหลังบ้านและมันก็อยู่ติดกับกำแพงบ้านของพิมพ์พันดาว
เขาเปิดผ้าม่านในห้องนอนแล้วนอนมองไปยังบ้านหลังข้างๆ ซึ่งเห็นแต่บริเวณชั้นสองของบ้านซึ่งตอนนี้ยังเปิดไฟสว่างอยู่ เขารู้ว่านั่นเป็นตำแหน่งห้องนอนของเธอ
ตรัยคุณเคยเรียนโรงเรียนเดียวกับพิมพ์พันดาวแต่คนละห้องและสมัยเรียนเขาก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเธอจะจำเขาไม่ได้มันก็ไม่แปลก แต่เขาจำเธอได้ดีเพราะตอนเรียนมัธยมพิมพ์พันดาวเป็นเด็กสาวที่โดดเด่นทั้งเรื่องการเรียนและกิจกรรมเธอเป็นทั้งดรัมเมเยอร์ เชียร์ลีดเดอร์อีกทั้งยังเป็นรองประธานนักเรียน เธอขึ้นไปรับรางวัลหน้าเสาธงอยู่บ่อยครั้งคงไม่มีใครในโรงเรียนที่ไม่รู้จักพิมพ์พันดาว
ตอนนั้นเขาได้แต่แอบชื่นชมเธออยู่ห่างๆ จนกระทั่งเรียนจบต่างก็แยกย้ายกันไปเรียนเขาก็ยังคงได้ยินข่าวของเธออยู่เสมอแต่ก็ไม่ได้ติดตามมากเพราะตนเองก็เรียนหนักและใช้ชีวิตไปตามประสาวัยรุ่น
เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาเป็นเพื่อนบ้านของเธอ ครอบครัวของเขามาปลูกบ้านอยู่ติดกับบ้านของพิมพ์พันดาวตอนที่เขาเรียนจบและทำงานที่กรุงเทพ ตรัยคุณไม่เคยเจอเธอเลย แม้ว่าหญิงสาวจะกลับมาเยี่ยมบิดาบ้างแต่ก็มีอันต้องคลาดกันตลอด
แต่นับว่าโชคดีที่ลุงเพิ่มศักดิ์บิดาของเธอนั้นมักจะพูดถึงลูกสาวอยู่เสมอและก็มักจะเอารูปมาอวดทำให้เขาจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นรูปว่าเธอคือดาวโรงเรียนที่เขาแอบมองมาตลอด
ในเมื่อมีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกครั้งตรัยคุณดีใจมากแต่ก็ไม่คิดว่าการเจอกันครั้งแรกจะทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นงานและถ้าเธอรู้ความจริงก็คงจะโกรธแน่ ๆ ที่เขาไม่ยอมแนะนำตัวตั้งแต่แรก เพราะฉะนั้นเขาต้องคิดหาข้อแก้ตัวให้ดีก่อนจะไปแนะนำตัวกับพิมพ์พันดาวว่าเขาคือเพื่อนบ้านและคือเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกับเธอ
- ผู้เขียน
