พิมพ์พันดาวมองชายหนุ่มที่กำลังผัดอะไรสักอย่างด้วยความทะมัดทะแมงอยู่ในห้องครัวซึ่งดูมันขัดกับบุคลิกของเขาที่เธอเคยเจอเป็นอย่างมาก
“รอแป๊บหนึ่งนะน้องพลอยเหลือแค่ผัดบร็อคโคลี่อีกอย่างก็เสร็จแล้ว น้องพลอยส่งจากให้น้าหน่อยนะ” ตรัยคุณพูดโดยไม่ได้หันมามองก่อนจะหยิบจานไปใส่ผัดที่สุกพอดี
“น่ากินจังค่ะ”
“อ้าว พิมพ์เหรอผมขอโทษทีผมนึกว่าน้องพลอย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“น้าตรัยคะทำไมวันนี้มีกับข้าวหลายอย่างจัง” พลอยมนมองกับข้าวบนที่มีแต่ของโปรดของตนเองก็ถามขึ้น ปกติเวลาอยู่กับสองคนน้าชายก็จะทำกับข้าวง่ายๆ แค่สองอย่างเท่านั้น
“ก็น้องพลอยเสียเลือดต้องบำรุงเยอะๆ น้าทำตับทอดกระเทียมพริกไทยของโปรดให้หนูด้วยนะ”
“ขอบคุณค่ะ กับข้าวฝีมือน้าตรัยอร่อยที่สุดเลยนะคะพี่พิมพ์”
“เชิญตามสบายนะครับ ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเผ็ดมากเท่าไหร่ไม่รู้จะถูกปากคุณไหม”
“พิมพ์ไม่ค่อยชอบกินเผ็ดค่ะ”
“ดีจังค่ะ น้องพลอยจะได้มีเพื่อนกินกับ
