"แหม...ต้นกล้าไม่รู้หรอว่าขวัญนะเขามีรถมารับส่งทุกวันแหละ"
ลูกเกดเดินมาเกาะแขนต้นกล้าไว้อย่างเเสดงความเป็นเจ้าของ
พาขวัญไม่ได้ตอบโตอะไร
"ว่าแต่...บ้านขวัญจนจะตายถึงกับต้องหยุดเรียนเพื่อไปหาเงินใช้หนี้แทนพี่ชายที่ติดการพนันไม่ใช่หรอ ทำไมอยู่ดีๆถึงมีเงินกลับมาเรียนแถมยังมีรถหรูค่อยรับส่งอีก"
ลูกเกดยิ้มเยาะ
"หรือว่าหาเสี่ยเลี้ยงได้เเล้ว ก็อย่างว่า
แหละน้าาาา...คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะทำได้ อย่างที่สุภาษิตเขาว่า ก็ไม่แปลกหรอกคนต้นทุน..ต่ำ...ก็ต้อง ดิ้นรนให้ตัวเองมันก็เป็นเรื่องธรรมดา..จริงไหมจ้ะขวัญ พวกบรรดาเสี่ยๆถึงมันจะแก่อ้วนลงพุงแต่มันโง่มีแต่เงินไม่มีสมองหลอกง่ายจะตาย"
ลูกเกดพูดดูถูกไม่หยุด
"แหม...รู้ดีเรื่องคนอื่นไปหมดเลยนะลูกเกด แม่ดาวมหาลัย แม่ลูกเศรษฐี แม่คนต้นทุนสูง"
วิวาเป็นเพื่อนในคณะเดียวกันทนฟังไม่ได้เลยพูดขึ้นอย่างประชด
"เสือกอะไรด้วยไม่ทราบ"
ลูกเกดหันไปเล่น
