"โอ้ยย...เบาๆสิว่ะกูน่วมไปทั้งตัวเเล้ว"
"เอ้ออ...มึงดูตัวกูนี้เขียวไปหมด นายไปเอาแรงมาจากไหนนักหนาว่ะ"
เสียงลูกน้องโอดโอยกันออกมาจากห้องออกกำลังกาย แต่ละคนสภาพสะบักสะบอมเหมือนไปรบมามากกว่าออกกำลังกาย
พาขวัญยืนมองพวกเขาอยู่ตรงหน้าลิฟท์
พอพวกเขาหันมาเห็นพาขวัญก็รีบก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองสบตาเธอ
"พวกพี่ๆเห็นคุณชรัณไหมคะ"
เธอถามขึ้น
"เอออ...เห็นครับ นายอยู่ในห้องออกกำลังกายครับ"
พูดเสร็จทั้งหมดก็รีบพากันเดินลงบรรไดไปชั้นล้างทันที
"ออกกำลังกายกันหนักขนาดนี้เลยหรอ"
พาขวัญมองสภาพแต่ละคนแล้วถึงกับสงสัย เธอเดินเข้าไปด้านในก็ไม่เห็นคนอยู่ เลยเดินเข้าไปด้านในที่เป็นห้องอะไรสักอย่าง
"ผมว่านายซ้อมหนักไปนะครับ"
เดชาที่กำลังเก็บอัปกรณ์เข้าที่พูดขึ้นเมื่อเห็นว่านายนั่งแผ่หลาเหงื่อท่วมตัว
"ปกติฉันก็ซ้อมแบบนี้อยู่แล้ว"
"แต่นั้นมันเมื่อนานมาแล้วนะครับ"
"นายว่าฉันแก่ขึ้นหรือไงเดชา"
"เปล่าครั
