“มึงก็รู้ว่าแค่เมียในนาม”
“...”
“เดี๋ยวกูมา”
เหมันต์ยกแก้วค็อกเทลดื่มและวางลง ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปจากตรงนี้ และเป็นจังหวะเดี่ยวกับที่ยี่หวาขอตัวออกจากวงสนทนาของเพื่อนๆ อีกฝั่งริมสระน้ำ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ายี่หวากำลังจะตามเหมันต์ไป ฟางข้าวดึงสายตาตัวเองกลับมาจากยี่หวาที่เดินหายไปแล้วเช่นกัน เธอก้มหน้าลงมองฝ่ามือตัวเองอีกครั้ง ความรู้สึกด้านชาข้างในกลับเต้นไม่เป็นส่ำ แต่ก็ต้องพร่ำบอกกับตัวเองว่าเขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ระหว่างเรามันคือการหลอกลวง ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฟางข้าวจะต้องรู้สึก สิ่งเดียวตอนนี้ที่เธอคิดคืออยากออกไปให้พ้นจากตรงนี้ ไปให้พ้นจากเขา แต่มันก็ยากเหลือเกิน
“คุณฟางข้าว ลองทานอันนี้สิครับจะได้อารมณ์ดีขึ้น”
โฬมพยายามชวนเธอคุย ฟางข้าวยิ้มน้อยๆ และยื่นมือไปจิ้มผลไม้เข้าปากตัวเอง สดชื่นขึ้นจริงๆ ใบหน้าของเธอดูดีขึ้นมาเล็กน้อย โฬมและสิงหามองหน้ากัน ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไร
