“ร่านไง คลาดสายตาแป๊บเดียวก็หนีมาอยู่กับผู้ชาย ฉันถามหน่อยเถอะ ชีวิตนี้แม่งจะขาดผู้ชายไม่ได้เลยใช่ไหม!”
“...!!”
ฟางข้าวกำมือแน่น จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าหล่อซึ่งบึ้งตึง แววตาของเขากราดเกรี้ยวควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะโกรธอะไรกันขนาดนี้
“ข้าวไม่ได้คิดจะหนีด้วยซ้ำ พวกเขาแค่เข้ามาชวนคุย คุณเป็นอะไรของคุณ!”
เหมันต์ชะงักเล็กน้อย เขาหายใจเข้าออกจนอกกระเพื่อม อาการฟิวส์ขาดเมื่อครู่ไม่ใช่แค่ฟางข้าวที่งุนงง เจ้าตัวเองก็ไม่เข้าใจ
“โอ้ย! ข้าวเจ็บ!”
เหมันต์ไม่พูดอะไรหลังจากนั้น เขากระชากข้อมือเล็กและลากกลับโต๊ะ ฟางข้าวร้องตลอดทางจนผู้คนต่างพากันหันมอง ทั้งคู่กลับมาถึงโต๊ะโดยที่หญิงสาวถูกเหวี่ยงให้นั่งลงข้างเขา
“ยัยนั่นมากับผัว ทำไมเธอถึงไม่บอกพวกฉัน”
ชายหนุ่มทั้งสามเดินกลับมายังโต๊ะของตัวเองที่มีกลุ่มเพื่อนผู้หญิงนั่งกันอยู่ก่อน หนึ่งในนั้นคือยี่หวาเจ้าของวันเกิด หญิงสาวยั
