“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ พรุ่งนี้ก็น่าจะดีขึ้น”
“ขอบคุณครับลุงหมอ”
“ลุงขอตัวก่อนนะครับ”
เหมันต์พยักหน้าให้หมอประจำที่รักษาคนในตระกูลมาตั้งแต่รุ่นพ่อของเขา อีกฝ่ายเดินออกจากห้องนอนของเหมันต์ก่อนที่สาวใช้จะลงไปส่งลุงหมอที่เดินทางมาตรวจให้ถึงที่คฤหาสน์ ฟางข้าวได้รับการตรวจแล้วทว่าตอนนี้เธอยังไม่ตื่น หมอบอกว่าเธอไม่มีไข้ ไม่มีอาการปอดบวม แต่ที่สลบไปก็น่าจะเกิดจากอาการเครียดฉับพลัน หมอได้คาดคั้นหาสาเหตุทว่าเหมันต์ไม่ได้เล่ารายละเอียดแต่เขาเป็นคนที่รู้ดีกว่าใคร ภายในห้องนอนมีเพียงเขาและฟางข้าวที่นอนอยู่บนเตียง เหมันต์อุ้มเธอขึ้นมาบนนี้แทนที่จะเป็นห้องนอนรูหนูนั่น สาวใช้ในคฤหาสน์ต่างก็ตกใจที่ขาไปกับขากลับช่างแตกต่างกัน ตอนนี้บนร่างกายของฟางข้าวถูกเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
‘ให้กิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณฟางข้าว—’
‘ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง เธอลงไปรับลุงหมอเถอะ’
‘ค่ะ’
เหมันต์นึกถึงประโยค
