“มองขึ้นมา ที่ห้องของกู”
ฟางข้าวถูกกระแทก ร่างกายจึงขยับเขยื้อนไปตามแรงของคนใจร้าย เธอรู้จุดประสงค์ของเขาชัดเจนแจ่มแจ้ง เพราะหลังจากที่เหมันต์พูดจบ กวินก็มองขึ้นมาที่เธอและเขา...เป็นสิ่งที่ฟางข้าวอายมากที่สุดในชีวิต เธอเบือนใบหน้าหนี ช่องทางก็ถูกกระแทกจากเหมันต์จนร่างของเธอเขยื้อนไปมาอย่างน่าเกลียด กวินลดมือถือลงและมองจ้องคนสองคนที่กำลังมีอะไรกันบนระเบียงห้อง เขาก็เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วเช่นกันว่าเหตุผลที่เหมันต์เรียกเขามาในเวลานี้คืออะไร
ถึงที่กั้นระเบียงจะทึบมองไม่เห็นท่อนล่างของเธอที่เปลือยเปล่า และส่วนบนของฟางข้าวก็มีเสื้อสวมทับ แต่ยังไงภาพแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอโดนกระทำอย่างไรอยู่ ราวกับคนด้านหลังแกล้ง เหมันต์สวนท่อนใหญ่โตเข้าออกจนฟางข้าวหลุดเสียงครางออกมา ใบหน้าของเธอคงดูแย่มากจนกวินต้องหลุบสายตาลง ลูกน้องของเหมันต์ขึ้นรถยนต์และขับออกไปจากที่นี่ เป็นจังหวะเดียวกับที่น้ำตาไหลบนใบหน้
