“เห็นข้าวมีประโยชน์แค่เรื่องนี้สินะคะ”
“ใช่ คาดหวังอะไรล่ะ”
“เปล่าค่ะ ข้าวไม่กล้าหรอก”
เหมันต์จ้องหน้าเธอ หญิงสาวถอนหายใจออกและดันตะกร้าเสื้อผ้าและของใช้ไม่กี่อย่างของตัวเองหลบริมกำแพง เหมันต์ย่นคิ้ว
“เอาไปเก็บข้างในดีๆ”
“ข้าวจะนอนข้างนอกนี้”
“วุ่นวาย”
เขาพ่นเสียงรำคาญ ฟางข้าวมองเหมันต์ที่เดินมาแบกตะกร้าเสื้อผ้าของเธอเข้าไปเก็บไว้ในโซนห้องนอนและตู้เสื้อผ้าที่เขาใช้อยู่ ก่อนจะเดินดุ่มๆ กลับมาเก็บของใช้ไม่กี่อย่างเอาไปไว้ในที่ของมัน กลายเป็นว่าของของเธอตอนนี้ไปตั้งรวมกับของของเหมันต์ ราวกับเราสองคนใช้ของร่วมกัน...เป็นสามีภรรยากันจริงๆ
ฟางข้าวไม่เข้าใจในการกระทำของเขาและเธอก็ทำตัวไม่ถูก ฉับพลันร่างสูงก็เดินมานั่งบนโซฟาที่มีอาหารมื้อค่ำตั้งบนโต๊ะข้างหน้า มาเฟียหนุ่มตวัดสายตามองฟางข้าว เขาเพยิดใบหน้ามาที่อาหารทั้งหมด
“มานั่ง”
“...”
เธอเดินไปนั่งลงตามคำสั่ง โดยเว้นระยะห่างจากอ
