บทที่51 'อย่ามาหยามว่าไม่มีน้ำยา'

1941 คำ

[ Kongthap part ] 1ชั่วโมงต่อมา... ปึก! ผมผลักประตูเข้าไปด้านในห้องทำงานที่มีร่างบางนั่งรออยู่ข้างใน...ใบหน้าสวยของคุณนายเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือที่เล่นอยู่ขึ้นมามองผมที่กำลังเดินเข้าไปหา ริมฝีปากสวยฉีกยิ้มจาง ๆ ให้ผมก่อนที่จะเอ่ยถามผมเสียงหวาน "ประชุมเสร็จแล้วเหรอ" "เสร็จแล้ว" ผมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอก่อนจะอุ้มร่างบางของเธอขึ้นมานั่งตักแล้วกอดไว้อย่างหวงแหน ซึ่งคนบนตักผมก็ไม่ได้โวยวายอะไรออกมา ผิดคาด...เสียงที่ผมคิดว่าเธอจะกรี๊ดออกมาแล้วถลึงตาใส่ผมเพราะตกใจก็ไม่มีให้เห็น "ไม่ตกใจเหรอ" ผมถามพร้อมสบดวงตากระจ่างใสที่น่าหลงใหลตรงหน้ามองใบหน้าเรียบเนียนที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ แต่ความสวยและความโดดเด่นไม่เบาเลยสักนิด "ไม่อะ ฉันชินแล้ว" คุณนายตอบผมเสียงเบาพร้อมสบตาผม เราต่างสบตากันไปมาอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งเป็นผมเองที่ทำลายบรรยากาศลงด้วยการพูดบางอย่างออกไป... "เมื่อไหร่ลูก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม