"ว่าไงครับเมีย จะไปทานข้าวกับผัวดี ๆหรืออยากให้ผัวนั่งอยู่ด้วยทั้งวัน" เขาเลิกคิ้วถามฉันแบบกวนๆ ให้มันได้อย่างนี้สิตาบ้านี้ ทำไมถึงได้กลายเป็นคนขี้ตื้อหน้ามึนแบบนี้นะ
"กองทัพอย่ามากวนฉันได้ไหม มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยไป" ฉันไล่เขาให้กลับไป ก่อนจะเดินผ่านตัวเขาไป...
"โอเค แสดงว่าเลือกที่จะให้ฉันสั่งอาหารมาทานที่นี่กับเธอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ จนฉันอดไม่ได้ที่จะหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเขาอีกครั้งอย่างรำคาญ แต่ภาพที่ฉันเห็นหลังจากที่ฉันหันกลับมาก็คือ เขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงสีหน้ายิ้มเยาะแบบกวนๆพร้อมโชว์หน้าจอมือถือที่กำลังติดต่อร้านอาหารแห่งหนึ่งอยู่ใส่ฉันอย่างกวนๆ...
เหอะ! ตาบ้านี้! กวนโมโหฉันจริง ๆ เลย
"อุ้ยร้านอาหารรับสายพอดีเลย" เขามองไปที่โทรศัพท์ตัวเองก่อนจะหันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ฉันพร้อมยกโทรศัพท์ไปแนบไว้ที่หูทำท่าจะพูดกับปลายสายในลำดับต่อมา แต่...
หมับ!
"ฉันไปก
