“ฮึก ฮรื่อ~ TT_TT”
คุณนายร้องไห้ไปปาดน้ำตาที่อาบแก้มไปหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของกองทัพ เธอพยายามแล้ว พยายามแล้วที่จะไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา แต่เพราะความเจ็บปวดที่อัดอั้นอยู่ในอกมันบีบขึ้นมาจุกอยู่ที่คอ เธอเลยไม่สามารถที่จะกดมันไว้ได้อีกต่อไป สุดท้ายเธอก็ต้องพ่ายแพ้และยอมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างอ่อนแอ...
“ฮึก...ฮรื่อ TT_TT”
“ไอ้บาสนั้นเด็กเฮียทัพปะวะ เดินร้องไห้ตัวโยนเลยวะ”
ในขณะที่คุณนายกำลังเดินผ่านบล็อกที่พักรถนักแข่ง ก็มีสองหนุ่มที่เป็นลูกน้องคนสนิทของกองทัพและแผ่นดินยืนอยู่พอดี หนึ่งในสองหนุ่มจึงสะกิดแขนกันให้มองไปที่เธอที่กำลังร้องไห้อยู่อย่างน่าสงสาร
“เออวะ” บาสตอบเพื่อนสนิทกลับไป
“มึงโทรหาเฮียทัพดิ เด็กเฮียแกหลงหรือเปล่า” บอยบอกเพื่อนสนิทอีกครั้ง
“เออๆ” บาสรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะต่อสายหากองทัพทันทีที่เพื่อนบอก แต่พอเตรียมยกโทรศัพท์ไปแนบไว้ที่หู สายตาดันเหลือบไปเห็นร่
