โดมินิกสูดลมหายใจช้าๆ ข่มความเจ็บก่อนจะเล่าต่อ “รถคันนั้นถูกขายไปให้ลูกค้าจริง มีหลักฐานการขายและการซื้อคืนทุกอย่าง เธอสามารถตรวจสอบได้ว่าสิ่งที่ฉันพูดมันจริงหรือเท็จ อยากรู้ไหมว่าลูกค้าคนนั้นชื่ออะไร” เขาแค่นยิ้ม สบตากับเธอ
ไลลามองหน้าเขา มองลึกเข้าไปในดวงตาคมคู่นั้น แววตาของ โดมินิกไม่เหมือนแววตาของคนกำลังโกหก
“ใคร... ใครเป็นคนซื้อรถคันนั้นไป”
เธอถามเสียงสั่นพร่า มือจับด้ามปืนไว้แน่นจนชื้นเหงื่อ ข่มใจตัวเองให้ทนรับฟังให้จบ
“คนสั่งซื้อรถและเป็นเจ้าของทะเบียนรถคันนั้นชื่อ...”
โดมินิกมองหน้าอดีตคนรัก เขารู้ดีว่าหากบอกชื่อเจ้าของรถเธออาจสติแตกได้ แต่ไม่บอกก็คาใจหรืออาจทำให้เธอเข้าใจเขาผิดจนปลิดชีวิตเขาลง มันไม่คุ้มหากต้องปกปิดชื่อคนทำผิดตัวจริงแลกกับการถูกฆ่าตายเสียเอง
“ชื่ออะไร บอกมาเดี๋ยวนี้” ไลลามือสั่นไปหมด ใจเต้นแรงอย่างคนถูกกดดัน
“เจ้าของรถคันนั้นเป็นผู้หญิงไทย ชื่อว่า กั
