63 ไม่น่าไปรัก…
เฮือก…
เธอสะดุ้งตื่นตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัว กลิ่นหอมภายในห้องที่เพิ่งตื่นขึ้นมาทำให้รู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่ห้องนอนของตัวเอง เธอค่อยๆ ประคองร่างกายอันบอบช้ำขึ้นมา สายตามองภาคินที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงในสภาพมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอว
ความปวดร้าวบนร่างกายทำให้น้ำตาของเธอที่เหือดแห้งไปกลับมาเอ่อร้นอีกครั้ง พอก้มมองตัวเองก็พบว่าสวมใส่ชุดของเขาอยู่
ก่อนสะดุ้งตื่นเธอฝัน… ฝันว่าเธอและเขาแต่งงานกัน
แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน เขาทั้งเย็นชาและใจร้ายขนาดนั้นทำไมถึงยังฝันดีอยู่ เธอไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ เลย
ตอนนี้เธอหมดแรงที่จะทำอะไรแล้วแม้กระทั่ง…การรักเขา
เขาเข้ามาทำให้เธอยอมเปิดใจรัก แต่ทำไมพอรักแล้วถึงย่ำยีหัวใจของเธออย่างไม่ไยดีและใจร้ายขนาดนี้
“ไม่อยากรักเขาแล้ว…” เธอพูดออกมาคนเดียวด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ทุกครั้งเวลาหายใจรู้สึกปวดตรงนี้ไม่ใช่น้อย ปวดจนอยา
