ขัดใจ
1513 คำ
"เช้านี้มีประชุมกับแผนกทีมช่างนะคะ บ่ายมีนัดกับคุณสุธีและตอนเย็นมีนัดทานข้าวกับคุณแพนเค้ก"
มะปรางรายงานตารางงานให้เจ้านายหนุ่ม
"เมื่อคืนผมโทรไปทำไมไม่รับ"
"คะ..?"
"ผมถามว่าเมื่อคืนผมโทรไปทำไมไม่รับสาย"
"เอ้ออ..ดิฉันไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เพราะมัวแต่คุยกับไอ้หนุ่มหน้าตี๋อยู่ในผับ"
มะปรางตาโต
"คะ...คุณรู้ได้ไงค่ะ"
"ผมรู้ก็แล้วกัน"
"คุณธนามีงานให้ปรางทำหรอคะ ปรางต้องขอโทษด้วย ตอนนั้นปรางไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์จริงๆค่ะ"
"ทีหลังเห็นเบอร์ผมไม่ได้รับก็โทรกลับด้วย"
"เข้าใจแล้วค่าาา"
มะปรางลากเสียงยาว
"อย่าประชด"
เขาบอกอย่างรู้ทัน
"เข้าใจแล้วค่ะเจ้านาย ดิฉันขอตัวเตียมเอกสารสำหรับประชุมเช้านี้ก่อนนะคะ"
ธนามองตามร่างละหงส์ของเธอ ที่กำลังเดินไปที่โต๊ะทำงาน วันนี้เธอใส่ชุดสูทกางเกงขายาวห้าส่วนเข้ารูปกับร้องเท้าสูงห้านิ้วของเธอแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการทำงานของเธอเลย
มะปรางยกข้อมือดูนาฬิกา อีก10นาที ต้องเข้าห้อมประชุมแล้ว
"ดิฉันของเข้าไปดูความเรียบร้อยในห้องประชุมนะคะ"
ธนาพยักหน้ารับ
"อีก 10นาทีประชุมนะคะ"
มะปรางยังย้ำกับเจ้านายอีกรอบ
"ครับ"
ธนาเงยหน้ารับคำของเลขาสาว
"ก็ดิฉันกลัวเจ้านายลืม เจอกันที่ห้องประชุมเลยนะคะ"
พูดเสร็จเธอก็หอบเอกสารออกไป
ธนามองตามเลขาสาวจนประตูห้องปิดลง
/////////////////////////
"เสาร์ อาทิตย์นี้พวกเราจะไปออกแคมป์กัน คุณมะปรางไปกับพวกเราไหมครับ"
เสียงพูดคุยดังออกมาจากห้องประชุม
"วันเสาร์ปรางมีงานสิคะ เสียดายจัง"
"เสร็จงานแล้วก็ขับรถตามพวกเรามาได้ครับ หรือจะให้ผมรอรับไปด้วยก็ได้"
"อย่าเลยค่ะ งานปรางไม่แน่นอนเดี๋ยวจะทำให้คุณหนุ่มอดเที่ยวไปด้วย"
ธนาที่เดินมาถึงห้องประชุมเร็วกว่าปกตินิดหน่อยทันได้ยิน หนุ่มๆแผนกทีมช่างชวนเลขาของเขาออกทริปพอดี
"เสียดายจังเลยครับ"
"เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้พวกเราเตียมประจำที่ก่อนดีกว่าใกล้จะได้เวลาประชุมแล้ว"
ธนาเปิดประตูห้องประชุมเข้าไป และพบว่าทุกคนประจำที่กันหมดแล้ว
หนุ่มๆทีมช่างส่งยิ้มไปให้เลขาสาวอย่างขอบคุณที่คุณเลขาบอกให้ทุกคนประจำที่ได้จังหวะพอดี มะปรางขยิบตาให้อย่างรู้กัน แต่ทุกการกระทำของทุกคนอยู่ในสายตาของบอสหนุ่มหมด
////////////////////////////
กว่าการประชุมวันนี้นะผ่านไปได้เล่นเอาทีมช่างปวดหัวกันเป็นแถว
"เอาละวันนี้พอแค่นี้และที่ผมสั่งไปช่วยจัดการให้ได้กันด้วย คุณนิพลติดตามผลและรายงานใก้ผมทราบ"
"รับทราบครับ"
ธนาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องประชุมทันที
"เฮ้ออ...วันนี้บอสเขาอารมณ์ไม่ดีหรือเปล่าครับเนีย"
หนึ่งในทีมช่างพูดขึ้น ทุกคนหันไปมองเลขาสาวประจำกายของบอสหนุ่มอย่าง อัตโนมัติ
"แฮ่ะๆ...อย่างมองปรางอย่างนั้นสิคะ ปรางก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"
มะปรางยิ้มแห้งให้หนุ่มๆทีมช่าง
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อเสียงโทรศัพท์มะปรางก็ดังขึ้น
[คุณธนา]
"โทรตามแล้วมะปรางขอตัวก่อนนะคะ"
เธอพูดพร้อมกับรีบออกจากห้องประชุมไป ทุกคนได้แต่มองตามเลขาสาวไป
"มาแล้วค่าาาา"
มะปรางเปิดประตูเข้ามารีบรายงานตัวกับเจ้านายหนุ่ม
"นึกว่าจะนอนอยู่ที่ห้องประชุม"
ธนาพูดประชดขึ้น
"ได้หรอคะ"
"มะปราง"
"แฮ่ะๆ ขอโทษค่ะ"
มะปรางรีบนั้งลงที่โต๊ะทำงาน รีบจัดการงานต่อให้เสร็จ ยิ่งเจ้านายอารมณ์แบบนี้
ทุกอย่างต้องเป๊ะเท่านั้น
พอจะเที่ยงเธอก็ต้องรีบจัดเตียมอุ่นอาหารที่แม่บ้านเตียมไว้ให้แล้ว เธอมีหน้าที่เอาออกมาอุ่นและเสิร์ฟให้เจ้านายหนุ่ม
ก่อนที่ตัวเองจะออกไปหาอะไรกินได้
"คุณสุธีมาถึงแล้วค่ะ"
มะปรางรายงานเจ้านาย
ธนาพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปที่ห้องรับรองเเขกโดยมีเลขาสาวเดินตามไปติดๆ
"สวัสดัครับคุณสุธี"
"สวัสดีครับคุณธนา คุณมะปราง"
"สวัสดีค่ะคุณสุธี"
มะปรางยกมือไหว้ลูกค้าของเจ้านาย ลูกค้านี้นี้ถือว่าระดับVIPอีกคนเลยก็ว่าได้
สุธีเป็นพ่อหม่ายลูกติด แต่ถึงอย่างนั้นคนรวยก็มาคู่กับความหล่ออยู่แล้ว
เขาถือว่าเป็นหนุ่มเนื้อหอมอีกคนของวงการรถเหมือนกัน
"ผมเห็นทีเซอร์รถตัวใหม่ที่คุณจะนำเข้ามาแล้วนะครับ และผมก็สนใจมาก"
คุณสุธีบอสหนุ่มของวงการส่งออกเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ของประเทศ
"ขอบคุณคุณสุธีมากนะครับที่ไว้วางใจผม ถ้าคุณต้องการข้อมูลตรงไหนเพิ่มบอกได้เลยนะครับเดียวผมให้เลขาส่งข้อมูลเพิ่มเติมให้"
"ดีเลยครับ เห็นทีต้องรบกวนคุณมะปรางแล้วนะครับงานนี้"
คุณสุธีหันมาทางเลขาสาวของธนา
"ยินดีค่ะ"
มะปรางตอบยิ้มๆ เธอเองออกจะคุ้นเคยกับลูกค้าของเจ้านายดี แต่เธอก็ว่างตัวให้อยู่แค่ในตำแหน่งของเธอ
"ยายหนูนิตาบ่นถึงคุณไม่ขาดปากเลยนะครับ ถ้ามีโอกาสผมอย่ากจะเชิญคุณมะปรางไปทานข้าวที่บ้านกับแกสักมื้อคุณจะสะดวกไหมครับ"
สุธีพูดถึงลูกสาวคนเดียวที่มะปรางมีโอกาสได้เห็นและได้เล่นกับหนูน้อยสองสามครั้ง
"เอ้อ...คือ..."
มะปรางลำบากใจที่จะตอบ ปฏิเสธเขา เพราะเขาเองก็ถือว่าเป็นรู้ค้ารายใหญ่ของบริษัท แต่จะให้เธอไปกินข้าวที่บ้านเขามันก็ดูแปลกๆ เธอหันไปหาเจ้านายหนุ่มอย่างขอความช่วยเหลือ
"ช่วงนี้งานเลขาผมค่อนข้างจะยุ่งนิดหน่อย ต้องข้อโทษคุณสุธีด้วยนะครับ"
"ฮ่าๆๆ...โอเคครับ ผมอิฉฉาคุณธนาจังเลยนะครับมีเลขาทั้งสวยทั้งขยันขนาดนี้"
สุธีพูดพร้อมกับส่งสายตาที่มีความหมายบางอย่างไปให้เธอ
มะปรางรีบหลบตาเขา เธอไม่ได้อย่างมี อภิสิทธิ์อะไรพิเศษกับเขา
ธนาเองก็มองออกมานานแล้วว่าลูกค้าหนุ่มคนนี้ดูสนใจเลขาเขาเป็นพิเศษ
"โอเคครับ เห็นทีผมต้องขอตัวก่อน"
สุธีเอ่ยขึ้น
"ครับ ขอบคุณมากนะครับ"
"เช่นกันครับ และหวังว่าผมจะได้รับเกียรติคุณมะปรางไปทานข้าวกับผมสักมื้อนะครับ"
สุธียังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ
"ค่ะ"
มะปรางตอบแบบขอผ่านไปที เธอก็ไม่ได้ รังเกียจอะไรเขาหรอกแต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรใจมันไม่โอเคกับคนนี้
บางทีเธอก็เหนื่อยกับตัวเอง พยายามหาผู้ที่ถูกใจแต่พอเอาเข้าจริงคนนั้นก็ไม่ได้คนนี้ก็ไม่ผ่าน
"ไม่อยากไปกินข้าวกับเขาหน่อยหรอ"
ธนาถามขึ้นหลังจากที่สุธีออกไปแล้ว
มะปรางหันมามองเจ้านายหนุ่ม
"ทำไมคะ มะปรางควรไปหรอคะ"
เธอถามเขา
"ก็เห็นเขาชวนคุณหลายรอบ"
"ที่เจ้านายอยากให้ดิฉันไปกับเขา เพราะกลัวเสียลูกค้าดิฉันไปก็ได้ค่ะ"
มะปรางกำลังจะลุกขึ้นเดินตามสุธีออกไป
ธนารีบลุกขึ้นคว้าข้อมือเธอไว้
"ผมทำธุระกิจ คนที่อยากซื้อต้องเห็นว่าของผมดีควรค่าแก่การเสียเงินไม่ใช่เพราะให้เลขาไปกินข้าวกับลูกค้า และผมก็ไม่ได้บอกว่าอยากให้คุณไป"
ธนามองหน้าเธอ
"ใครจะไปรู้ละคะ ก็พูดเหมือนอยากให้ไป"
"ผมแค่ถาม ไปทำงานกันได้แล้ว"
"เอ้อ...เจ้านายก็ปล่อยก่อนสิค่ะ"
ธนามองมื้อบางที่เขาจับไว้ ก่อนจะปล่อยแล้วเขาก็เดินออกไป
//////////////////////////
"เย็นนี้คุณไปกับผมด้วยนะ"
"อีกแล้วหรอคะ"
"อย่าบ่นน้า เดี๋ยวผมให้โบนัสสิ้นเดือน"
"เจ้านายคะ คุณแพนเค้กจะไม่แหกอกดิฉันหรอคะ"
"ทุกครั้งคุณก็ปลอดภัยดีนี้ไม่เห็นเป็นไรเลย"
"ดิฉันไม่ไปได้ไหมค่ะ"
"ไม่ได้"
"ทำไมต้องเป็นดิฉันด้วย"
"เพราะคุณเป็นเลขาผม"
"ค่าาา...แล้วปรางจะพูดอะไรได้อีกค่ะ"
หลังเลิกงาน...
"คุณไปรถผมก็แล้วกันรถคุณจอดไว้ที่นี้เเหละ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันเอารถไปเองจะสะดวกกว่า เจ้านายจะได้ไม่ต้องกลับมาส่งที่นี้อีก"
"ผมบอกไปรถผม ก็ไปรถผมสิ"
"ค่าาาาา"
มะปรางตอบเขาแบบประชด
(เอาแต่ใจชะมัด)
เธอคิดในใจ
- ผู้เขียน
