เช้าวันต่อมา...
มะปรางรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดที่แผลนิดหน่อย เธอค่อยๆขยับตัวความรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆทับตัวเธออยู่
เธอค่อยลืมตาขึ้น สิ่งเเรกที่เห็นคือเสื้อยืดสีขาวเธอค่อยๆประมวลภาพย้อนหลัง
เหตุการเมื่อคืนย้อนกลับมาในหัว มะปรางตาโตเงยหน้าขึ้น นี้เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายหรือเนีย เเขนแข็งเเรงของเขาพาดอยู่ที่เอวของเธอ
(จะทำยังไงดี..~~)
จะขยับก็กลัวเขาจะตื่น จะนอนอยู่แบบนี้ถ้าเขาตื่นเธอจะทำหน้ายังไง
เธอค่อยๆขยับตัวออกจากเขา
[ค่อยๆ]
[อีกนิดเดียว]
[เฮ้อออ...หลุดจากแขนเขาแล้ว]
"กรี๊ดดด"
ธนาคว้าตัวเธอให้กลับเข้ามาอยู่ในอ้อมเเขนเขาอีกครั้ง
มะปรางร้องด้วยความตกใจอุตส่าห์ค่อยขยับจนหลุดจากแขนเขาได้แล้วแท้ๆ
"คะ...คุณธนาคะ นี้มันสายแล้วนะคะ"
"จะรีบไปไหนวันนี้ผมให้หยุดงานวันหนึ่ง"
เขาพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่
"เอ้ออ...คุณปล่อยปรางก่อนสิคะ"
"ผมยังไม่อยากตื่นขอนอนต่ออีกแปบ
